@article { author = {لطفیان, سعیده}, title = {IRAN AND THE MIDDLE EAST: HARD CHOICES AND THE RELEVANCE OF REALISM}, journal = {POLITICAL QUARTERLY}, volume = {38}, number = {3}, pages = {-}, year = {2008}, publisher = {}, issn = {1735-9678}, eissn = {1735-9686}, doi = {}, abstract = {The objective of this paper is to shed light on the Islamic Republic of Iran's foreign policy toward the Middle East in the period 1979-2007. Iran's relations with Pakistan and Turkey within the framework of ECO can be defined as friendly and neighborly since the revolution. Iran- Iraq ties until 2003 can only be termed as antagonistic and conflict-prone. In 1980-1988, the two neighbors were engaged in one of the longest and deadliest wars of the 20th century. The author also discusses Iran's troubled relations with its southern Persian Gulf neighbors (with the exception of Qatar and to some extent Oman and Kuwait), Iran's uncertainties with Russia and other northern neighbors in Central Asia and the Caucasus, Iran- Israel hostility and war of words caused by Iran's opposition to Israel's treatment of the Palestinians and its military involvement in Southern Lebanon, and the continuation of the enmity of the American neoconservative politicians due to Iran's condemnation of their expansionist Middle East policies.}, keywords = {Foreign Policy,Iran,Middle East,Neo,Realism,Regional security}, title_fa = {ایران و خاورمیانه: انتخاب های دشوار و موضوعیت واقع گرایی}, abstract_fa = {یکی از اهداف اصلی این پژوهش مطالعه روابط متقابل جمهوری اسلامی ایران با کشورهای همجوار و نزدیکش در خاورمیانه و سایر بازیگران دولتی و غیردولتی فعال در محیط پیرامونش می باشد. از زمان وقوع انقلاب تاکنون روابط ایران با ترکیه و پاکستان در چارچوب اکو اغلب دوستانه، با افغانستان در دوران طالبان و با عراق در دوره حکمرانی رژیم بعثی صدام حسین بسیار خصمانه بود. روابط ایران با همسایگان جنوبی خود در حاشیه خلیج فارس به غیر از قطر و تا حدی نیز عمان و کویت در نیمه نخست این دوره زمانی ناآرام و بحران زا توصیف می شود. در فاصله جغرافیایی دورتر، همکاری نزدیک ایران با سوریه و گروه های زیرملی فعال در لبنان و فلسطین اشغالی (مانند حزب الله، و حماس) با اهمیت استراتژیک تعریف می شود. در حالی که مخالفت آشکار ایران با مواضع و سیاست های اسراییل در قبال مساله فلسطین و با حضور نظامی نیروهای این دولت در جنوب لبنان از یک سو، و تداوم دشمنی نومحافظه کاران امریکایی با ایران به دلیل ماهیت ملی گرایی اسلامی و انتقاد مقامات ایرانی از سیاست های گسترش طلبانه واشنگتن از سوی دیگر به درگیری های لفظی و بحران های سیاست خارجی حادی منجر شده است.}, keywords_fa = {امنیت منطقه ای,ایران,خاورمیانه,سیاست خارجی,نو واقع گرایی}, url = {https://jpq.ut.ac.ir/article_27334.html}, eprint = {https://jpq.ut.ac.ir/article_27334_2e44e5c907799ea0144c3ef30224063a.pdf} }