@article { author = {Kachoian, Hossein and kalantari, abdolhosein}, title = {DISCURSIVE CONCEPTUALIZING OF STUDENT MOVEMENT IN IRAN (CASE STUDY: OFFICE FOR STRENGTHENING UNITY)}, journal = {POLITICAL QUARTERLY}, volume = {44}, number = {2}, pages = {219-249}, year = {2014}, publisher = {}, issn = {1735-9678}, eissn = {1735-9686}, doi = {10.22059/jpq.2014.52388}, abstract = {The objective of the paper is to conceptualizing and discursive periodization ofOffice for Strengthening Unity since its establishment, based on Foucauldiandiscourse theories and conceptions like archaeology and genealogy, using discourseanalysis for understanding tradition and modernity. Furthermore, the aim of thispaper is, by clarifying discursive characteristics of every period, in terms of itsrelevance to tradition-modernity discourse, to show discursive formation of differentperiods and their thresholds. Then, by applying Foucauldian archaeology and hismethodological strategies, one determined propositions (influential verbal andnonverbal actions) as population and purposed sampling as sampling method thatcontinued until no new data appear. Findings showed that one can distinct fiveperiods including: “Evolution from religious intellectualism to pure Islamdiscourse”; “reproduction of pure Islam discourse”; “evolution from pure Islamdiscourse to religious intellectualism”; and “evolution from religious intellectualismto modern discourse and intensifying of discursive scattering points” and “formationand deepening of two conflicting discourses (modern discourse and pure Islamdiscourse”.}, keywords = {discourse,discursive formation,formation thresholds,verbal and non-verbal actions}, title_fa = {مفهوم‌سازی گفتمانی جنبش دانشجویی در ایران (مطالعۀ موردی دفتر تحکیم وحدت)}, abstract_fa = {هدف این مقاله آن است که با اتکا به نظریات گفتمانی فوکو و استفاده از ظرفیت‌های دیرینه‏شناسانه و برخی از امکانات تبارشناسانۀ وی و نیز با اتخاذ سطح تحلیل گفتمانی در فهم سنت و تجدد و نسبت میان آن‌ها، به مفهوم‌سازی و دوره‏بندی گفتمانی دفتر تحکیم وحدت از آغاز شکل‏گیری تاکنون بپردازد و افزون‌بر مشخص نمودن ویژگی‌های گفتمانی هر دوره از حیث نسبت با گفتمان سنتی و تجددی، نشان دهد که در هر دوره چه نوع صورت‌بندی گفتمانی‏ در دفتر تحکیم صورت گرفته و این صورت‌بندی‏ها تا کدامین آستانه پیش رفته‏اند. در این مسیر، روش دیرینه‏شناسانۀ فوکویی و استراتژی‌های روش‏شناختی وی مبنای کار قرار گرفت و پس از تعیین گزاره‏ها (کنش‏های کلامی و غیرکلامی مؤثر) به عنوان جامعۀ آماری، نمونه‏گیری هدفمند تا آنجا ادامه یافت که به اشباع رسید و داده‏های برآمده از نمونه‏های جدید، چیزی بر اطلاعات پیشین ما نیفزود. با توجه به چنین مبنای نظری و روشی‏، مشخص شد که پنج دورۀ «تطور از گفتمان روشنفکری دینی به گفتمان اسلام ناب»، «بازتولید گفتمان اسلام ناب»، «تطور از گفتمان اسلام ناب به سمت گفتمان روشنفکری دینی»، «تطور از گفتمان روشنفکری دینی به گفتمان تجددی و تشدید نقاط تفرق گفتمانی» و «صورت‌بندی و تعمیق دو گفتمان متعارض (گفتمان مدرن و اسلام ناب) در دو تحکیم وحدت مجزا» را می‏توان از هم جدا نمود.}, keywords_fa = {آستانه‌های صورت‌بندی,صورت‌بندی گفتمانی,کنش‌های کلامی و غیرکلامی,گزاره,گفتمان}, url = {https://jpq.ut.ac.ir/article_52388.html}, eprint = {https://jpq.ut.ac.ir/article_52388_258853a5ffda4a5232e9bbfe439b379b.pdf} }