NATIVE MODEL OF SOFT POWER OF THE ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN; A MODEL FOR POWER-MAKING OF REGIONAL ACTORS

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor; Political Science, Faculty of Law and Political Sciences, Shiraz University

Abstract

A review of the texts produced in the field of soft power, particularly exploring the views of prominent exponent of this concept, Joseph Nye, reflects the fact that regardless of providing a coherent framework which implement this concept in order to fulfill the goals and interests of its committers, all scholars and researchers have so far applied soft power merely as a descriptive tool and not practical. In fact, they have perceived the concept of soft power as the concept of hegemony and monopoly that only the hegemonic countries in economic and military are able to apply it, not the middle and regional powers. Hence, through categorizing and theorizing various aspects of soft power and distinguishing between "soft resources" and "hard resources" from one side and "soft resources" and "soft power", the researchers seek to present Resource-Based Theory of Soft Power, in contrast to distinguish between the Coercive Power and Co-optive Power as Nye and his supports have pointed.The article aims to provide the backgrounds for enjoyment of the functions soft power for countries like Iran through breaking the monopoly of the current hegemonic model.

Keywords


الف) فارسی
1. جانی‌پور، محمد (1391)، دفاع مقدس و قدرت نرم، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
2. غرایاق زندی داود (1388)، «چیستی معنا و مفهوم امنیت نرم؛ با مروری بر وجه نرم امنیت جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامۀ مطالعات راهبردی، سال دوازدهم، ش 3، پاییز، ص 108-81 .
3. فروند، ژولین (1382)، جامعه‌شناسی ماکس وبر، ترجمۀ عبدالحسین نیک گهر، تهران: نشر توتیا.
4. لوکس، استیون (1375)، قدرت، نگرشی رادیکال، ترجمۀ عماد افروغ، تهران: خدمات فرهنگی رسا.
5. محمدی، یدالله (1389)، «انقلاب اسلامی و نقش تاریخ ساز امام خمینی (ره) در تولید قدرت نرم»، در قدرت و جنگ نرم از نظریه تا عمل، تهران: نشر ساقی.
6. نای، جوزف (1387الف)، قدرت نرم: ابزار موفقیت در سیاست بین‎الملل، ترجمۀ محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
7. -------- (1387ب)، رهبری و قدرت هوشمند، ترجمۀ محمودرضا گلشن پژوه و الهام شوشتری‌نژاد، تهران: ابرار معاصر تهران.
8 . -------- (1383)، «قدرت نرم»، ترجمۀ محمود عسگری، فصلنامۀ راهبرد دفاعی، سال دوم، ش 6، زمستان، ص 163-147.
9. --------- (1390)، آیندۀ قدرت، ترجمۀ رضا مراد صحرایی، تهران: انتشارات حروفیه با همکاری مؤسسۀ تحقیق و توسعۀ نوین دانشمند.
 
ب) خارجی

10. Lee Geun (2009), “A theory of soft power and Korea's soft power strategy”, Korean Journal of Defense Analysis, Volume 21Issue 2, Jun, pp. 205-219.  

11. Mc. Giffert Carola & et al (2009), China’s Soft Power and Its Implications for the United States (Competition and Cooperation in the Developing World), Indonesia: Centre for Strategic and International Studies (CSIS).
12. Nye Joseph (1990), (1) “The Misleading Metaphor of Decline”, The Atlantic Monthly, March, pp. 86-89.
13. Nye Joseph (1990), (2) Bound To Lead: The Changing Nature of American Power, New York: Basic Books.
14. Nye Joseph (2004), Soft Power: The Means to Succeed in World Politics, New York: Public Affairs.

15. Vyas Utpal (2011), Soft Power in Japan-China Relations: State, Sub-state and Non-state Relations, London: Routledge.

16. Wang Hongying & Yeh  Chung Lu (2008), “The Conception of Soft Power and Its Policy Implications: A Comparative Study of China and Taiwan”, Journal of Contemporary China, 17 (56), August, pp. 425-447.
17. Young Nam Cho and Jong Ho Jeong (2008), “China’s Soft Power”, Asian Survey, Vol. 48, No. 3, May/June, pp. 453-472.