الف) فارسی
آبراهامیان، ی. (1377). ایران بین دو انقلاب، ترجمۀ ک. فیروزمند، ح. شمس‌آوری و م. مدیرشانه‌چی، تهران: نشر نی.
ادیب‌زاده، م. (1387). زبان، گفتمان و سیاست خارجی: دیالکتیک بازنمایی از غرب در جهان نمادین ایرانی، تهران: اختران.
ازغندی، ع. (1376). روابط خارجی ایران 1357-1320، تهران: قومس.
اسدی، ه. و ساسانی، ف. (1392). «بازنمایی کنشگران اجتماعی در گفتمان سیاست خارجیِ محمدرضا پهلوی بر اساس مدل اجتماعی- معنایی فان لیوون»، زبان و زبان‌شناسی، 18، ص 63-39.
اسدی، ه. و ساسانی، ف. (1396). «غیریت‌سازی در گفتمان سیاست خارجی محمدرضا پهلوی»، زبان‌پژوهی، 22، ص 24-7.
اونز، د. (1386). فرهنگ مقدماتی اصطلاحات لکانی، ترجمۀ م. پارسا و م. رفیع،تهران: گام نو.
ایران جاوید: قسمت‌هایی از نوشته‌ها و بیانات اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر(1350)، تهران: کتابخانۀ پهلوی.
پهلوی، م. ر. (1352). بیانات، مصاحبه‌ها و پیام‌های اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر از ششم بهمن 51 تا ششم بهمن 52، تهران: وزارت اطلاعات.
پهلوی، م. ر. (1356). به‌سوی تمدن بزرگ، تهران: کتابخانۀ پهلوی.
راجی، پ. (1381). در خدمت تخت طاووس یادداشت‌های روزانه آخرین سفیر شاه در لندن، ترجمۀ حسن کامشاد، تهران: طرح نو.
ژوکاسکایته، آدرون (2008). «به من بگو دیگری بزرگ تو کیست، آنگاه به تو می‌گویم که تو کیستی»، ترجمۀ وحید میهن‌پرست، در anthroplogy.ir/node/26926 (آخرین دسترسی در 30/6/95).
زونیس، م. (1370). شکست شاهانه، ترجمۀ ع. مخبر، تهران: نور.
سلطانی، ع. ا. (1384). قدرت، گفتمان و زبان، تهران: نشر نی.
علم، ا. (1377). یادداشت‌های امیراسدالله علم، ج 2، ترجمۀ ع. عالیخانی، تهران: مازیار.
علم، ا. (1393). یادداشت‌های امیر اسدالله علم، ج 7، ترجمۀ ع. عالیخانی، تهران: مازیار.
یورگنسن، م. و فیلیپس، ل. (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمۀ هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
قنبری، د. (1380). تحول ناسیونالیسم در ایران: 1320-1332، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
کاتم، ر. (1368). «ناسیونالیسم در ایران قرن بیستم و دکتر محمد مصدق» در بیل، ج. و و.ر. لویس، مصدق، نفت، ناسیونالیسم ایرانی، ترجمۀ عبدالرضا هوشنگ مهدوی و کاوه بیات، تهران: نشر نو.
کاتم، ر. (1371). ناسیونالیسم در ایران، ترجمۀ ا. تدین و ح. قادری، تهران: کویر.
مهدوی، ع. ه. (1368). تاریخ روابط خارجی ایران، تهران: مؤلف.
مهدوی، ه. (1377). سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی 1357-1300، تهران: پیکان.
میلانی، ع. (2013). نگاهی به شاه، تورنتو: پرشین سیرکل.
نبوی، س.ع. و ف. رادفر (1393). «تحلیل گفتمانی تأثیر فرهنگ سیاسی بر روابط خارجی ایران در دورۀ پهلوی دوم (1342-1332)» دانش سیاسی، 10، 1، ص 154-135.
نصرتی، ج. ا. (1392). ژئوپلیتیک نفت و سیاست خارجی ایران، تهران: نشر علم.
نظری، ح. ق. (1392). کاربرد تحلیل گفتمان در تحقیقات اجتماعی، تهران: جامعه‌شناسان.
ب) لاتین
Chiesa, L. (2007). Subjectivity and Otherness. London: Cambridge, Massachusetts.
Stavrakakis, Y. & N. Chrysoloras (2006). “(I Can’t Get No) Enjoyment: Lacanian Theory and the Analysis of Nationalism”, Psychoanalysis, Culture and Sciety11: 144-163.
Evans, D. (1996). An Introductory Dictionary of Lacanian Psychoanalysis. London and New York: Routledge.
Fairclough, N. (2003). Analysing Discourse-textual Analysis For social Research. London and New York: Routledge.
Grace, V. (2012). Victims, Gender and Jouissance. New York: Routledge.
Heikka, H. (1999). “Beyond Neorealism and Constructivism,” in T. Hoff, ed., Understandingsof Russian Foreign Policy. Penn State University Press,pp: 57-108.
Mura, A. (2015). “Lacan and Debt: The Discourse of the Capitalist in Times of Austerity,” Philosophy Today, 59, 2,pp: 155-174.hndf
Neill, C. (2013). “Breaking the Text: An Introduction to Lacanian Discourse Analysis,” Theory and Psychology,23, 3, pp: 334-350.
Solomon, T. (2015). The Politics of Subjectivity in American Foreign Policy. Ann Arbor, MI: University of Mishigan Pres.
Sutton, R. (1999). Foreign Policy and Discourse Analysis. London: Overseas Development Institute.
Žižek, S. (2009). The Sublime Object of Ideology. London and New York: Verso.
Stavrakakis,Y.(1999). Lacan and the Political. Routledge.1999
)