الف) فارسی
1. آرنت، هانا (1392). وضع بشر، ترجمۀ مسعود علیا، تهران: ققنوس.
2. پیراوی ونک، مرضیه (1393). زبان در تفکر هایدگر، ایران.
3. پیرسون، کیت انسل (1390). هیچ‌انگار تمام‌عیار، ترجمۀ محسن حکیمی، تهران: خجسته.
4. دیویس، کالین (1386). درآمدی بر اندیشة لویناس، ترجمۀ مسعود علیا، تهران: انتشارات مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
5. راولز، جان (1392). عدالت به‌مثابۀ انصاف، ترجمۀ عرفان ثابتی، تهران: ققنوس.
6. سجویک، پیتر (1392). دکارت تا دریدا، ترجمۀ محمدرضا آخوندزاده، تهران: نشر نی.
7. شفقی، شهریار (1390). گلاسنهایت: هایدگر و رویارویی با غیرممکن ممکن، ترجمۀ لیلا کوچک‌منش.
8. فریدریش نیچه، فلسفه، معرفت، حقیقت، ترجمه مراد فرهادپور تهران: هرمس.
9. کانت، ایمانوئل (1363). بنیاد مابعدالطبیعه اخلاق، ترجمۀ حمید عنایت و علی قیصری، تهران: خوارزمی.
10. -------- (1362). سنجش خرد ناب، ترجمۀ میرشمس‌الدین ادیب سلطانیة تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
11. لازی، جان (1385). درآمدی تاریخی به فلسفۀ علم، ترجمۀ علی پایا، تهران: سمت.
12. مک‌اینتایر، السدیر (بی‌تا). در پی فضیلت، ترجمۀ حمید شهریاری و محمدعلی شمالی، تهران: سمت.
13. نیچه، فردریش (1386). ارادة قدرت، ترجمۀ مجید شریف، تهران: جامی.
14. هایدگر، مارتین (1391). نیچه 2، ترجمۀ ایرج قانونی، تهران: آگاه.
15. ---------- (1384). پرسش از تکنولوژی، ترجمۀ شاپور اعتماد، تهران: هرمس.
ب) انگلیسی
1. Husserl, Edmund (1970).The crisis of European sciences and transcendental phenomenology, translated by David Car, Northwestern University.
2. Heidegger, Martin (1968). What is called thinking? (translated by Fred D. Wieck and J. Glenn Gray). Harper & Row publications.
)