الف) فارسی
1. باربیه، موریس (1383). مدرنیتۀ سیاسی، ترجمۀ عبدالوهاب احمدی، تهران: آگه.
2. پولادی، کمال (1391). از دولت اقتدار تا دولت عقل، چ سوم، تهران: مرکز.
3. طباطبایی، جواد (1382). جدال قدیم و جدید، تهران: نگاه معاصر.
4. مکارتی، تامس (1392). (مقدمه نویس)، در: هابرماس، یورگن، نظریۀ کنش ارتباطی، ترجمۀ کمال پولادی، چ دوم، تهران: مرکز، ویراست دوم.
5. وحدت، فرزین (1382). رویارویی فکری ایرانیان با مدرنیته، تهران: ققنوس.
6. هابرماس، یورگن (1384). جهانی شدن و آیندۀ دموکراسی، ترجمه کمال پولادی، تهران، نشر مرکز، چاپ سوم.
7. ------------ (1392). نظریۀ کنش ارتباطی، ترجمه کمال پولادی، تهران، نشر مرکز، ویراست دوم، چاپ دوم.
ب) انگلیسی
8. Jeanner,Abel, (1990). “Quest-ce Que la Modernite”, Etudes, Novembre. tome 373, NO 5.
9. Habermas, Jurgen (1994). The Philisophical discourse of Modernity, eng. Trans. By frederick lawrence, polity press,19.
10.Hodgson, Marshal (1999). Rethinging World history, Cambrid university press, Fifth edition.
11. Koselleck, Rienhart (1985). Neuzeit”, in Futures past, on the semantics of historical times, combridge M.A.19.
12. McNeil, William, (1963). The Rise of the west, a history of Human community, cicago, the university of chicago press.
13. Salvatore, Armando, (2015). Islam and modernity in: Bowering, Gernard (edi) Islamic Political Thought, An Introduction, Princeton University Press, pp.135-218.
14. Said, Edward, (1978). Orientalism, new york, pantheon.
15.Tunik,Mark (1998). “Hegal, on the justified Disobedienc”, Political theory, Vol. 26, No. 4, pp. 519-595.