Analyzing Political Evolution of Three Political Attitudes of Islam towards Trends in the Middle East: From Confrontation to Cooperation

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Department of Political Science, University of Isfahan, Isfahan, Iran

2 A Ph.D. Candidate in Political Science, University of Isfahan, Isfahan, Iran

Abstract

The region of West Asia and the Middle East has witnessed scores of unrest and political protests in recent years. These turmoil and conflicts have increased in the second decade of the third millennium with the occurrence of Arab Spring, which denoted the widespread citizen revolts in the Arab World in 2011-2012. These chains of political events were also called the Islamic Awakening. Regarding the lack of meaningful integration in the Middle East, researchers have considered various factors, including regional competition, foreign intervention and the legacy of colonialism. Nevertheless, an examination of recent events reveals a key pointThe rivalry between Iran, Saudi Arabia and Turkey which advocate three different views of Islam (i.e., Shiite, Salafi-Takfiri, and the Sunni Islamist Moslem Brotherhood) have led them to vie for power and spiritual influence in the region. We argue that this competition is one of the main factors of crisis escalation in the Middle East. The efforts of the three rivals to increase the size of the advocates of their preferred attitudes towards Islam in order to form a stronger coalition to weaken their opponents have added to the complexity of the problem of seemingly constant turmoil and political crisis in this strategic region.
The three main objectives of the present study are: a) to explain how these three views of Islam were formed; b) to analyze the reasons for the competition between the advocates of these points of view; and c) to describe the consequences of the continued rivalry between Iran, Saudi Arabia and Turkey over this issue from the perspective of regional stability and prosperity. Therefore, the authors try to succinctly answer the following research questions: 1. What factors have led to the political changes in the attitudes of the proponents of these views of Islam towards the Middle East developments? 2. To what extent have the formation, growth, and increasing competition of these three views of Islam contributed to the occurrence of conflicts in the Middle East? In the research hypothesis, it is stated that the competition between the proponents of the three different conceptions of political Islam (i.e., Shia Islam, Salafi-Takfiri, and Ikhwani) has increased unrest and violence in the Middle East. Using a qualitative-analytical approach, we collected data on  the Arab Spring events and information about the official statements of the political leaders and decision-makers in Iran, Saudi Arabia and Turkey regarding the regional uprising and crises, particularly as related to the Syrian civil war, the rise of ISIS, and the inter-Arab crisis over Qatar. The findings of the research show that the rotational changes in the attitudes of the advocates of different brands of political Islam on a continuum from cooperation to confrontation have had an impact on the crisis escalation and unrest in the region.
The 2011 Arab pro-democracy movements initially encouraged the proponents of the three views of political Islam  to come closer to these movements. For example, Saudi Arabia and Turkey as the supporters of Salafi-Takfiri and Akhwani views formed a coalition against the Shiite-backed Iran. Incidentally, Qatar also supported the Brotherhood's viewpoints. The most significant policy of the Salafi-Takfiri camp’s coalition against the Shiite camp was to support the Syrian opposition in a bid to overthrow Bashar al-Assad regime. They even provided assistance to those who established and operated ISIS, and created an economic, military, and ideological challenge for the Iraqi Shiite government. However, the cooperation among the members of this coalition did not last long because of disagreement over key issues such as the future of the Egyptian regime after Muslim Brotherhood-backed Morsi came into power, the future of the Assad regime in Syria, and the crisis in Qatar-Saudi relations. The consequence of these developments was that the supporters of the Brotherhood moved away from the Salafi-Takfiri proponents in order to counter the Saudi threats against Qatar. Turkey started moving closer to Iran and Russia to secure its interests in the post-war Syria; and this resulted in a temporary reduction in Saudi influence in the region. But this does not mean the end of competition over political clout and influence in the region by smart coalition-building. Therefore, the most crucial strategy of the IRI should be to strengthen its coalition-building strategy and use the vacuum created in the Salafi-Takfiri and Brotherhood camps, along with continuing cooperation with Qatar, tension-reduction with Ankara as well as expanding economic relations with Turkey for the purpose of intensifying the isolation of the Salafi-Takfiri camp.

Keywords

Main Subjects


  1. الف) فارسی

    1. آرمند، حسین. (1396) «تنش میان عربستان و قطر؛ پایان رؤیای وحدت کشورهای عربی،» مستقل. در: https://www.mostaghelnewspaper.ir/paper/post/3360. (10 دی 1398).
    2. آقایی، سید داوود؛ الهام رسولی. (1388) «سازه‌انگاری و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال اسرائیل،» فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 39، 1: 16-1. در: https://jpq.ut.ac.ir/article_20142_9c7882c0bdbea09f829b500c440b266d.pdf (10 دی 1398).
    3. ابراهیمی، نبی‌الله. (1390) «اخوانی‌گرایی و سیاست خارجی قطردر قبال انقلاب‌های عربی 2011،» فصلنامه مطالعات راهبردی، 15، 1: 148-127. در: http://ensani.ir/file/download/article/20130318133408-9802-15.pdf  (28 دی 1398).
    4. ابوالفتحی، محمد؛ و دیگران. (1397) «مطالعه تطبیقی سیاست خارجی عربستان سعودی و قطر در قبال بحران سوریه؛ 2017-2011،» فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، 6، 24: 330-303. در:  http://ensani.ir/file/download/article/1551614363-10027-24-11.pdf (25 دی 1398).
    5. احمدی، حمید. (1390) سیر تحول جنبش‌های اسلامی. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
    6. اخوان کاظمی، بهرام؛ الله‌کرم مشتاقی. (1391) «بیداری اسلامی و علل آن با تأکید بر نظرات مقام معظم‌رهبری،» فصلنامه مطالعات جهان اسلام، 1، 10: 60-31. در: http://iws.shahed.ac.ir/article_15_343c865863effd4396a663aaabbc74a9.pdf (28 دی 1398).
    7. اخوان کاظمی، مسعود؛ و دیگران. (1395) «تحلیلی بر روابط راهبردی عربستان و اسرائیل،» فصلنامه مطالعات انقلاب‌اسلامی، 13، 47: 146-125. در: http://ensani.ir/file/download/article/1560073822-9668-47-7.pdf (25 دی 1398).
    8. حقیقت، صادق. (1389) مبانی اندیشه سیاسی در اسلام. تهران: سمت.
    9. درج، حمید؛ رضا التیامی‌نیا. (1397) «تحلیل دیپلماسی قطر در قبال بحران سوریه با تأکید بر روابط سیاسی قطر و عربستان سعودی،» مطالعات سیاسی جهان اسلام، 7، 3: 54-23. در: https://psiw.journals.ikiu.ac.ir/article_1550_de99c0723a4eeeea8c477ecf7dc4dbfd.p df (25 دی 1398).
    10. رستمی، فرزاد؛ علیرضا تارا. (1397) «تحلیل روابط عربستان سعودی و اسرائیل در سایه توافق هسته‌ای ایران،» فصلنامه سیاست جهانی، 7، 2: 142-115. در: https://interpolitics.guilan.ac.ir/article_3089_1dec377ea360795061cadf508883a978.pdf (26 دی 1398).
    11. زارعی، محمدرضا. (1397) تجزیه ‌و تحلیل چالش‌ها و فرصت‌های دو الگوی فکری اسلام شیعی و سلفی_تکفیری در منطقه (مطالعه موردی جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
    12. ستوده، علی‌اصغر؛ جعفر خزایی. (1393) «آسیب‌شناسی رشد جریان‌های تکفیری در خاورمیانه،» فصلنامه حبلالمتین، 3، 9: 24-5. در: https://alefbalib.com/index.aspx?pid=256&PdfID=299302   (26 دی 1398).
    13. سیفی، عبدالحمید؛ ناصر پورحسن. (1393) «عربستان و رویارویی هژمونیک به بیداری اسلامی در حوزه خلیج‌فارس (مورد: بحرین)،» فصلنامه حوزه علمیه، 5، 4: 156-133.در: http://ensani.ir/file/download/article/20160220155008-9545-69.pdf (25 دی 1398).
    14. عالیشاهی، عبدالحسین؛ و دیگران. (1396) «بررسی روابط سیاسی قطر و عربستان سعودی؛ از تبیین همگرایی تا گسست سیاسی (از بیداری اسلامی تا بحران قطع روابط سیاسی در ژوئن 2017)،» فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 7، 24: 72-50. در: http://sspp.iranjournals.ir/article_28601_c3df0892d5641d2b8c59c3bdfbe9c911.pdf (3 بهمن 1398).
    15. عربیان، حسین. (1395) تحلیل تطبیقی فرصت‌ها و چالش‌های سیاسی-امنیتی دو الگوی ام القرایی ایرانی- اسلامی و نوعثمانی‌گرایی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
    16. علی‌حسینی، علی؛ و دیگران. (1396) «نقش تحولات فکری رهبران حزب عدالت و توسعه در کنش‌های راهبردی ترکیه (تحلیل سازه‌انگارانه)،» تحقیقات سیاسی و بینالمللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، 9، 31: 56-31. در: http://pir.iaush.ac.ir/article_594798_855eb788e6a4660e8e20de13e00d23d0.pdf (3 بهمن 1398).
    17. عظیم‌زاده اردبیلی، منصور؛ و دیگران. (1396) «تحلیل سازه‌انگارانه سیاست خارجی نوین ترکیه و رقابت با جمهوری اسلامی ایران،» فصلنامه مطالعات روابط بین‌الملل، 10، 8: 128-95. در: http://prb.iauctb.ac.ir/article_532876_d276067f8e89436fa59e4af830821de6.pdf (3 بهمن 1398)
    18. غفاری- هشجین، زاهد؛ سیلاب قدسی‌علیزاده. (1393) «مؤلفه‌های فرهنگ سیاسی جریان سلفی تکفیری مطالعه موردی: داعش،» فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، 10، 11: 112-89. در: https://psiw.journals.ikiu.ac.ir/article_551_d4d300b2fd9d62b715d0e942a3628210 (4 بهمن 1398).
    19. فیرحی، داوود. (1392) «اخوان هنوز شانس پیروزی دارد» (گفتگوی دکتر فیرحی با سایت دیپلماسی ایرانی)، در: http//:www.irdiplomacy.ir/fa/page/1918469/ (20 دی 1398).
    20. قوام، عبدالعلی. (1384) روابط بینالملل: نظریهها و رویکردها. تهران: سمت.
    21. کاویانی‌راد، مراد؛ و دیگران. (1392) «تبیین ژئوپلیتیک جهت‌گیری تحولات سوریه»، اولین همایش ملی ژئوپلیتیک جنوب غرب آسیا؛ مسائل تحولات و چشم‌انداز، دانشگاه پیام نور طالقان. در: https://civilica.com/doc/238772
    22. کوزه‌گر، ولی. (1386) پیروزی مجدد اسلامگرایان در ترکیه و آینده سیاست خارجی این کشور. تهران:معاونت پژوهش‌های سیاست خارجی، مرکز تحقیقات استراتژیک.
    23. محمودیان، محمد. (1391) «جنبش اخوان‌المسلمین و آینده سیاست خارجی مصر،» فصلنامه مطالعات راهبردی، 15، 55: 126-103. در: http://ensani.ir/file/download/article/20130318133408-9802-14.pdf (4 بهمن 1398).
    24. مسعودنیا، حسین؛ و دیگران. (1391) «ترکیه و بحران سوریه از میانجی‌گری تا حمایت از مخالفان دولت»، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، 1، 4: 110-83. در: https://psiw.journals.ikiu.ac.ir/article_294_3d53e480850dbce3c4b0b530d2cb901.pdf (25 آبان 1398).
    25. مشیرزاده، حمیرا. (1388) تحول در نظریههای روابط بینالملل. تهران: سمت.
    26. موسوی، سیدحافظ؛ و دیگران. (1395) «تأثیر تحولات جهان عرب بر سیاست منطقه‌ای ایران و ترکیه،» فصلنامه ژئوپلیتیک، 12، 1: 188-166. در: http://ensani.ir/file/download/article/20160719125603-9617-160.pdf (28 آذر 1398).
    27. میرزاده‌کوه‌شاهی، مهدی. (1396) «پایداری قطر و پافشاری عربستان؛ تداوم بحران در خلیج‌فارس،» فصلنامه دیدهبان امنیت‌ملی، 7، 64: 50-45. در: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1381922 (4 آذر 1398).
    28. نجات، سید علی. (1393) «رویکرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات نوین خاورمیانه،» فصلنامه سیاست، 1، 4: 76-61 . در:  http://ensani.ir/file/download/article/20161213114039-10070-13.pdf  (10 دی 1398).
    29. نکوئی، احمد. (1388) «تأثیر برجسته شدن نقش و هویت شیعیان در جایگاه ایران در خاورمیانه،» فصلنامه مطالعات منطقهای جهان اسلام، 10، 37: 71-47. در: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1192102 (12 آذر 1398).
    30. نوروز پور، محمدرضا؛ ابوالفضل خدایی. (1396، 29 مهر) «چرا سیاست ایران در قبال قطر ناگهان تغییر کرد؟» خبر آنلاین. در: ir/news/718626..http://www (20 دی 1398).
    31. نیاکویی، سید امیر؛ ویدا حاجی. (1396). «تأثیر خیزش‌های عربی خاورمیانه بر الگوی روابط ایران و ترکیه (2017-2011)»، فصلنامه پژوهش‌های روابط بین‌الملل، 7، 3: 120-91. در: https://elmnet.ir/article/1967266-53847 (11 آذر 1398).
    32. نیاکوئی، سید امیر. (1391) کالبدشکافی انقلابهای معاصر در جهان عرب. تهران: میزان.

     ب) انگلیسی 

    1. Ataman, Muhittin. (2012) "Turkish– Saudi Arabian Relations during the Arab Uprisings: Towards a Strategic Partnership?" Insight Turkey 71, 1: 121-145. Available at: https://www.insightturkey.com/articles/turkish-saudi-arabian-relations-during-the-arab-uprisings-towards-a-strategic-partnership (Accessed 27 May 2020).
    2. Caravelli, Jack. (2011) Beyond Sand and Oil, The Nuclear Middle East. New York: Praeger.
    3. Checkel, Jeffery T. (1998) "The Constructive Turn in International Relations theory,” World Politics 50, 2: 324-348, <DOI:10.1017/s0043887100008133>.
    4. Davutoglu, Ahmet. (2001) Stratejik Derinlik: Turkey' nin Uluslarast Konumi (Strategic Depth: Turkey's International Position). Istanbul: Kure Kayinlari. [in Turkish]
    5. Ertugral, Dogan. (2012) “A Test for Turkey’ Foreign Policy: The Syria Crisis,” Tesev Foreign Policy Program, 1-7. Available at: http://tesev.org.tr/en/yayin (Accessed 26 April 2020).
    6. Fuller, Graham E. (2014) Turkey and the Arab Spring: Leadership in the Middle East. Lexington: Bozorg Press.
    7. Furting, Henner, ed. (2014) "Prospects for New Regional Powers in the Middle East,” in Henner Furting, ed.Regional Powers in the Middle East: New Constellations after the Arab Revolts. New York: Palgrave Macmillan, 209-220.
    8. Gause, Gregory F. (2011) “Saudi Arabia in the New Middle East,” Council on Foreign Relation Special Report Available at: https://www.cfr.org/sites/ default/files/pdf/2011/12/Saudi_Arabia_CSR63.pdf (Accessed 29 May 2020).
    9. Grumet, Tali (2015) New Middle East War: Saudi Arabia and Iran’s Rivalry, A PhD Dissertation, Joseph Korbel School, Denver, USA. Available at: https://digitalcommons.du.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=2027&context=etd. (Accessed 29 May 2020).
    10. Jahner, Arirl. (2012) "Saudi Arabia and Iran: The Struggle for Power and Influence in the Gulf,” International Affairs Review 20, 3: 37-50. Available at: https://pssr.org.pk/issues/v4/3/saudi-iranian-rivalry-the-struggle-for-power-and-influence-in-the-middle-east.pdf (Accessed 26 April 2020).
    11. Katari, Ravi S. (2013) "Medical Neutrality and Solidarity in the Syrian Armed Conflict,” Journal of Global Health 6, 3: 1-14. Available at: https://journals. columbia.edu/index.php/jgh/article/view/4869/3088 (Accessed 26 April 2020).
    12. Katz, Mark N. (2013) "Russia and the Conflict in Syria,” Middle East Policy 20, 2: 38-46, <DOI:1111/mepo.12018>.
    13. Kardas, Saban. (2010) "Turkey: Redrawing the Middle East Map or Building a Sand Castel,” Middle East Policy 17, 2: 118-136, <DOI:10.1111/J.1475-4967.2010.00430.X>.
    14. Leverett, Flynt; and Hillary Mann Leverett. (2012) "The Balance of Power, Public Goods, and the Lost Art of Grand Strategy: American Policy Toward the Persian Gulf and Rising Asia in the 21st Century,” Journal of Law & International Affairs 7, 1: 201-240. Available at: https://elibrary.law. psu.edu/ cgi/viewcontent.cgi? article=1010&context=jlia (Accessed 26 April 2020).
    15. Mabon, Simon. (2015) Saudi Arabia and Iran: Power and Rivalry in the Middle East. London: IB Tauris.
    16. Oniş, Ziya. (2012) "Turkey and the Arab Spring: Between Ethics and Self-Interest,” Insight Turkey 14, 3: 45-63, <DOI:2139/ssrn.2017639>.
    17. Stuster, Dana J. (2017, May 30) “U.S. and Iran Compete in Eastern Syria, Qatar and Saudi Arabia Renew Old Feud, and More Fighting in Libya after Attacks in Manchester and Minya,” Lawfare Institute Blog. Available at: https://www.lawfareblog.com/us-and-iran-compete-eastern-syria-qatar-and-saudi-arabia-renew-old-feud-and-more-fighting-libya (Accessed 26 April 2020).
    18. Schmierer, Richard J. (2017) "The New Arab Wars,” Journal of Middle East Policy 24, 1: 173-178, <DOI:1111/mepo.12260>.
    19. Wilmer, Franke. (2002) The Social Construction of Man, State and War. London: Routledge.