Status of Critiquing Iran's Foreign Policy Research: A Case Study of the Foreign Policy Quarterly, 2006-2021

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Faculty of Humanities, University of Yasouj, Iran

2 A PhD Candidate, Faculty of Humanities, University of Yasouj, Iran

Abstract

For most non-academics, foreign policy is one of the most obvious aspects of politics. Most people believe that they have enough knowledge to comment on foreign policy, and this is a main reason that discussion on Iran's foreign policy is one of the hottest conversation topics among Iranians. The nature of these debates is mostly intense and lively criticism of foreign policy of the country in an unscientific manner. At the same time, as expected the foreign policy issues are evaluated by experts and experienced researchers in Iranian academic circles. The two research questions to be answered in the present paper are as follows: 1. What is the status of critiquing  Iranian foreign policy in academic research in Iran? 2. What are the weaknesses and  strengths of  these critiques? In the hypothesis, we argue that the characteristics of education and political culture of Iran have contributed to the shortcomings of the works addressing foreign policy of Iran in a proper manner.
In the article, critical thinking has been adopted as the theoretical framework, because critical thinking is the analysis of known facts, evidence, observations, and arguments with the goal of assessing and forming an opinion about certain issues. In other words, critical thinking is a mode of thinking about any subject or problem, by which a person improves the quality of his or her thinking by skillfully taking charge of the structures inherent in thinking and imposing intellectual standards upon them. Critical thinking is a rich concept of high value that has been developing throughout the past decades.  The term critical thinking has its roots in the mid-late 20th century, but its adoption as an educational goal has been recommended because of  respect for students’ self-reliance and the need to prepare students to be successful in life as well as for democratic citizenship. The so-called critical thinkers have the dispositions and abilities that lead them to think critically when appropriate.
To answer the main research questions, quantitative and qualitative methods of data collection and analysis were used. A representative sample of papers published in the Foreign Policy Quarterly in the period 2016-2021 was taken. The reason for choosing this journal as the focus of our study is that it has been publishing research on Iran's foreign policy and related topics for many years. Out of 129 articles published during this time period, 51 articles specifically discussed issues related to Iran. 28 articles were on political-security issues, 8 articles on economic issues, 9 articles on political-economic issues, and finally 6 articles had considered all four political, political, economic, social, and cultural dimensions of foreign policy analysis. In the first step, we evaluated the content of these 51 articles on Iran's foreign policy carefully and completely. Of the 51 articles, only 23 directly focused on Iran's foreign policy, and only one paper was written with a critical approach. The findings revealed that all these articles had serious shortcomings in one or more issues which needed to be underscored in order to conduct a thorough research. Inadequacies were observed in the following areas: careful literature review to show historical background, use of an appropriate research method, adopting a theoretical framework, recommendations for future research or for  policy choices, attempts to make predictions about the future by using methods such as scenario building.
The authors conclude that the origins of the lack of critical thinking must be searched in educational and cultural domains: First, it was argued that enough attention have not been paid to critical thinking in Iranian schools and universities. Therefore, the students are encouraged to accept and praise viewpoints in an uncritical manner instead of learning to be critical thinkers. Likewise, Iran's educational system is such that it does not welcome critical research for publication. Therefore, authors prefer to focus on topics that are more likely to be accepted and published in journals instead of working on critical articles. Unfortunately, the researchers are not influenced by strong personal and scientific motives for fact-finding and problem-solving, and are mostly concerned with  job requirements and other mundane variables. As a result, the papers are not sufficiently innovative since the topics are occasionally repetitive or with little value for policymakers or scientific community. The predominance of the positivist approach in teaching students in universities is one of the other weaknesses that has discouraged researchers to welcome critical works. Thus, the researchers who generally use conservative and non-critical approaches do not seek to change the general direction of politics and help the reconstruction of power relations. In addition to the educational factor, Iranian political culture has contributed to the lack of interest in critical works being conducted and published. Authors’ feelings of insecurity to express different opinions and fear of the consequences of expressing different thoughts have made them to endorse ideas instead of criticizing ideas and policies. Although it is now generally accepted that critical thinking can be taught and cultural weaknesses can be overcome, not enough effort has been made to change this problematic aspect of political culture, which has reduced the motivation for researchers, students, and university professors to engage in debates and critiques in academic journals. In Iranian universities, instead of teaching critical thinking, students are taught how not to get into trouble by adopting a conservative stance which avoids criticizing the views of others. Low level of tolerance in Iranian society for being criticized is another cultural weaknesses, which has led people to be more conservative. Another underlying factor for inadequate attention paid  to critical research goes back to the lack of encouragement by the officials in Iranian diplomatic community who do not think they need academicians to conduct this type of research. Instead of welcoming criticism of policies and programs, foreign ministry officials have sought to hire academics who defend the current state-of-affairs, and justify the existing programs and policies.

Keywords

Main Subjects

References

1. اسلامی، روح‌الله؛ زهرا اکبری. (1399) «آسیب‌شناسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر سامانه‌های نهادی معرفتی،» مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 10، 35: 23-1. در: http://sspp.iranjournals.ir/article_48002.html
2. امام‌زاده‌فرد، پرویز. (1387) «وضعیت علوم سیاسی در ایران معاصر: نسبت علوم سیاسی در کشور با علوم انسانی در غرب، رشته علوم سیاسی در دانشگاه‌های ایران و آمریکا»، در مظفر نامدار، مجموعه مقالات کنگره ملی علوم انسانی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی، ج 7.
­3. امیری‌فرح‌آبادی، جعفر؛ محمود ابوالقاسمی؛ محمد قهرمانی. (1395) «آسیب‌شناسی فرایند سیاست‌پژوهی در نظام آموزش عالی ایران؛ مطالعه‌ای کیفی،» فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 8، 4: 171-139، <DOI:10.22035/ISIH.2016.233>
4. امینی، سید جواد؛ مجتبی دمیرچی‌لو. (1398) «فرصت‌ها و تهدیدهای دیپلماسی مجازی جمهوری اسلامی ایران در عصر دو فضایی،» فصلنامه سیاست خارجی، 33، 3: 31-60. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_38454.html
5. باقری، محمدباقر؛ پرویز بیرجندی، پرویز مفتون. (1396) «جایگاه تفکر نقادانه در نظام آموزشی ایران،» پژوهش‌های زبانشناختی در زبان‌های خارجی، 7، 2: 323-229، <DOI:10.22059/JFLR.2017.236677.353>
6.باقری‌دولت‌آبادی، علی. (1396) «آسیب‌شناسی پژوهش‌های روابط بین‌الملل در ایران،» فصلنامه رهیافت‌های سیاسی بین‌المللی، 8، 47:9-41. در: https://piaj.sbu.ac.ir/article_99487.html
­7. باقری‌دولت‌آبادی، علی؛ سجاد سجادی‌صفت. (1398) «جایگاه مطالعات جنوب‌شرق آسیا در پژوهش‌های دانشگاهی و آسیب‌شناسی آن،» فصلنامه سیاست، 49، 4: 978-959، <DOI:10.22059/JPQ.2020.249399.1007204>
­8. بدری‌گرگری، رحیم؛ و دیگران. (1386) «بررسی مهارت تفکر انتقادی دانشجو معلمان مراکز تربیت معلم تبریز،» فصلنامه علمی-پژوهشی روان‌شناسی دانشگاه تبریز، 2، 7: 24-1. در: https://psychologyj.tabrizu.ac.ir/article_4359.html
9. برخورداری، رمضان؛ فرزین بانکی. (1391) «پرورش بردباری در داوری (تفکر)؛ منظری پدیدارشناختی،» تفکر وکودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 3، 2: 22-1، در: . https://fabak.ihcs.ac.ir/article_680.html
­10. بزرگمهری، مجید؛ سید مهدی طباطبایی. (1396) «بررسی تطبیقی سیاست خارجی ایران و ترکیه در قفقاز جنوبی از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تا 2008،» فصلنامه سیاست خارجی، 31، 2: 109-150. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_28411.html
­11. پژوهش‌نامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی. (1400) پژوهشکده مطالعات فرهنگی و علوم انسانی، در: https://criticalstudy.ihcs.ac.ir  (5 دی 1400).
12. تقوی، محمدعلی؛ مهسا ادیبی. (1389) «ضعف سنت نقد در پژوهش علوم سیاسی در ایران،» پژوهشنامه علوم سیاسی، 5، 2: 27-7. در: http://www.ipsajournal.ir/article_113.html
­­13. حاتم‌زاده، عزیزالله؛ ایوب متنی. (1396) «رئالیسم انتقادی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران،» فصلنامه سیاست خارجی، 31، 4: 5-40. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_30688.html
­14. حسینی، سیدحسین. (1396، اسفند) «تحلیل الگوی مفهوم نقد علمی،» دوفصلنامه علمی پژوهشی پژوهش‌های عقلی نوین، 4، 2: 117-97، <DOI:10.22081/NIR.2019.48859.1021>
15. حسینی، محمدتقی. (1397) «موقعیت سیاست خارجی ایران در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 233-268. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34892.html
16. دامن‌پاک، مرتضی. (1397) «تحول دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بررسی دستاوردهای چهار دهه گذشته و چالش‌های پیش‌رو،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 91-158. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34888.html
17. دژگاهی، صغری. (1387) «تفکر انتقادی چالشی در برابر استقلال به‌عنوان هدف آموزشی،» اندیشه‌های نوین تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهراء (س)، 4، 1 و 2: 80-63، <DOI:10.22051/JONTOE.2008.240>.
18. دهشیری، محمدرضا. (1397) «پویایی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در ترکیب تناقض‌نماها،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 201-232. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34890.html
19. دهشیری محمدرضا؛ مصطفی خرمی. (1397) «تجزیه‌وتحلیل جایگاه دیپلماسی شهری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 1: 87-122. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_33092.html.
20. دهقانی‌فیروزآبادی، سیدجلال؛ فاطمه سلیمانی. (1397) «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و هنجارسازی بین‌المللی،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 65-90. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34887.html.
21. دیناروند، حسن؛ محسن ایمانی. (1387) «تبیین نظریه انتقادی، تعلیم و تربیت انتقادی و دلالت‌های آن از منظر فریره و ژیرو و نقد آن،» فصلنامه اندیشه‌های نوین تربیتی، 4، 3: 176-145، <DOI:10.22051/JONTOE.2008.236>.
22. دیویی، جان. (1393) هنر به منزله تجربه، ترجمه مسعود علیا. تهران: ققنوس.
23. رحیمی، رئوف؛ احمد محقر. (1396) «تحرک و پویایی بین‌المللی در دوره ریاست جمهوری روحانی،» فصلنامه سیاست خارجی، 31، 3: 163-184. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_29366.html.
24. رسولی‌ثانی‌آبادی، الهام؛ امیرحسین عسکری. (1395) «بررسی جهت‌گیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384): بر اساس الگوی سیستمیک روابط بین‌الملل،» فصلنامه سیاست خارجی، 30، 4: 121-150. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_24979.html.
25. رضوی‌نژاد، سیدامین؛ اسماعیل شفیعی. (1395) «بررسی رویکرد و جهت‌گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران‌های جهان عرب،» فصلنامه سیاست خارجی، 30، 2: 37-59. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_24644.html.
26. سجادپور، سیدمحمدکاظم. (1397) «چارچوبی مفهومی و فراگیر برای درک و تحلیل سیاست خارجی ایران،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 27-42. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34885.html .
27. سرگزی، حسینعلی؛ غلامرضا خوش‌فر؛ فاطمه جندقی. (1394، آبان 24) «بررسی مهارت‌های تفکر انتقادی (مطالعه موردی: دانش‌آموزان سال چهارم دبیرستان‌های شهر گرگان)،» کنفرانس بین‌المللی علوم انسانی، روانشناسی و علوم اجتماعی، مرکز همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما، در: https://civilica.com/doc/436235.
28. سنایی، مهدی؛ جهانگیر کرمی. (1398) «روند چندجانبه‌گرایی بین‌المللی و راهبرد شرقی ایران،» فصلنامه سیاست خارجی، 33، 2: 25-56. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_37086.html.
29. سیمبر، رضا؛ دانیال رضاپور. (1397) «راهبرد جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران امنیتی در آسیای مرکزی،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 3: 39-66. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34879.html.
30. سینائی، وحید. (1388) «دانش‌آموختگان علم سیاست و قوه مقننه در ایران: پیش‌نیازهای ایجاد تعامل،» در: حسین سلیمی. بررسی وضعیت آموزش و پژوهش علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، 727-709.
31. شهابی، سهراب؛ حسن شاه‌بیگ. (1396) «بحران جهانی 2008 و رویکردهای جمهوری اسلامی ایران در قبال مدیریت بین‌المللی پول،» فصلنامه سیاست خارجی، 31، 3: 61-120. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_29364.html.
32. صیفوری، ویدا. (1389) «پیش به‌سوی تفکر انتقادی»، فصلنامه کتاب، 21، 2: 55-38. در: http://nastinfo.nlai.ir/article_218.html.
­33. ظریف، محمدجواد. (1397) «سیاست خارجی ایران از درون مذاکره مبتنی بر قدرت،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 5-26. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34884.html.
34. عطار، سعید؛ آذرعلی محمدی. (1395) «راهبرد تنش‍زدایی در سیاست خارجی ایران (1384-1368): درس‌هایی برای آینده،» فصلنامه سیاست خارجی، 30، 3: 163-191. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_24961.html.
35. عظیمی‌دولت‌آبادی، امیر؛ سیدرضا صالحی‌امیری. (1387) «جهانی‌شدن و سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی ایران،» پژوهشنامه متین، 10، 41: 69-94. در: http://matin.ri-khomeini.ac.ir/article_64884.html
36. غائبی، محمدرضا. (1395) «اقتصاد سیاسی روابط ایران و ترکیه در دوره حکومت حزب عدالت و توسعه،» فصلنامه سیاست خارجی، 30، 3: 85-113. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_24646.html.
37. فراستخواه، مقصود. (1388) «مقایسه سه گذرگاه معرفتی درباره «دانش بومی» در ایران با تاکید بر تحولات مفهومی، ساختی و کارکردی علم،» مجله مطالعات اجتماعی ایران، 3، 1: 110-97، در: http://ensani.ir/fa/article/19857.
38. قنبری، لقمان. (1396) «دیپلماسی انرژی و توسعه اقتصادی،» فصلنامه سیاست خارجی، 31، 4: 181-208. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_30693.html.
39. کرمی، جهانگیر. (1397) «سیاست اوراسیایی ایران، انقلاب اسلامی و سیاست خارجی،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 159-200. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34889.html.
40. کریمی، عظیم؛ علیرضا سلطانی، احمد بخشایشی اردستانی. (1399) «نقش اندیشکده‌ها در سیاستگذاری خارجی: مطالعه موردی انگلستان،» فصلنامه علمی مطالعات بین‌رشته‌ای دانش راهبردی، 10، 41: 39-64. در: https://journals.sndu.ac.ir/article_1311.html.
41. لانگر، آلن. (1377) یادگیری هشیار: نقدی بر نظام‌های آموزشی معاصر، ترجمه عباس مخبر. تهران: نشر مرکز.
42. محروق، فاطمه؛ امیر عباسی‌خوشکار. (1393) «آینده‌پژوهی، سناریونویسی و بایسته‌های درک پیچیدگی محیط بین‌الملل در پژوهش‌های روابط بین‌الملل،» سومین همایش ملی آینده‌پژوهی. تهران: بی‌جا، در: https://www.sid.ir/fa/seminar/ViewPaper.aspx?ID=17239.
43. محمودخانی، زهرا؛ گارینه کشیشیان. (1395) «بررسی مقایسه‌ای گفتمان های سیاست خارجی دولت دهم و یازدهم و تأثیر آن بر امنیت منطقه خاورمیانه (1394-1384)،» فصلنامه سیاست خارجی، 30، 2: 7-35. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_24643.html.
44. مسعودنیا، حسین؛ ابوطالب کشتکار. (1399) «راهبرد جمهوری اسلامی ایران در شکست داعش در منطقه غرب آسیا،» فصلنامه سیاست خارجی، 43، 3: 96-75. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_242810.html.
45. مشیرزاده، حمیرا. (1396) «آسیب‌شناسی سیاستگذاری خارجی: مبانی نظری،» سیاستگذاری عمومی، 3، 1: 9-27. در: https://jppolicy.ut.ac.ir/article_62026.html.
46. ———. (1397) «از گفتمان انقلاب اسلامی تا گفتمان سیاست خارجی جمهوری اسلامی،» فصلنامه سیاست خارجی، 32، 4: 43-64. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_34886.html.
47. مصلی‌نژاد، عباس. (1388) «واکاوی فرهنگ سیاسی در ایران معاصر بر اساس نظریه تئوری انتقادی»، مطالعات سیاسی، 2، 5: 14-1. در: http://ensani.ir/file/download/article/20120426161832-5099-26.pdf.
48. میراحمدی، منصور؛ عبدالرضا احمدی. (1395) «اهمیت و نقش تفکر انتقادی در توسعه دانش سیاسی مسلمانان،» فصلنامه فصلنامه سیاست متعالیه، 4، 14: 152-134. در: http://sm.psas.ir/article_25519.html
49. نپوری‌زاده، بهنام. (1388) آینده‌پژوهی؛ مفاهیم، روش‌ها. تهران: مؤسسه آموزشی تحقیقاتی صنایع دفاعی.
50. نظری، علی‌اشرف؛ محروق، فاطمه؛ امیر عباسی‌خوشکار. (1394) «ارزیابی میزان کاربست روش سناریونویسی در پژوهش‌های روابط بین‌الملل در ایران: بررسی روش‌شناختی مقالات علمی،» فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 6، 1: 42-9. در: https://piaj.sbu.ac.ir/article_99238.html.
51. وانگ، ییوی. (1390) «چین بینابین نسخه‌برداری و نوآوری،» در آرلین تیکنر و الی ویور، دانش روابط بین‌الملل در چهار گوشه جهان، ترجمه علیرضا طیب. تهران: موسسه ابرار معاصر تهران، 275-237.
52. Cooper, Eileen. (1991) “A Critique of Six Measures for Assessing Creativity,” The Journal of Creative Behavior 25, 3: 194-204, <DOI:10.1002/j.2162-6057.1991.tb01370.x>.
53. Hare, William. (2000) “Critical Thinking as an Aim of Education,” in Roger Marples , ed. The Aims of Education. London: Routledge, 85-98.
54. Johnson, Elaine B. (2002) Contextual Teaching and Learning: What it is and Why its Here to Stay. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
55. Ricketts, John C. (2003) The Efficacy of Leadership Development, Critical Thinking Dispositions, and Student Academic Performance on the Critical Thinking Skills of Selected Youth Leaders, PhD Dissertation, University of Florida, Gainesville, Florida, US. Available at: http://etd.fcla.edu/UF/UFE0000777/ricketts_j.pdf (Accessed 14 April 2022).
56. Roth, Guy; et al. (2009) “The Emotional and Academic Consequences of Parental Conditional Regard: Comparing Conditional Positive Regard, Conditional Negative Regard, and Autonomy Support as Parenting Practices,” Developmental Psychology 45, 4: 1119-1142, <DOI:10.1037/a0015272>.
57. Vallerand, Robert J.; and Robert Blssonnette. (1992, September) “Intrinsic, Extrinsic, and Amotivational Styles as Predictors of Behavior: A Prospective Study,” Journal of Personality 60, 3: 599-620, <DOI:10.1111/j.1467-6494.1992.tb00922.x>.
POLITICAL QUARTERLY
Volume 52, Issue 3
December 2022
Pages 663-631

Files

History

  • Receive Date: 08 February 2022
  • Revise Date: 15 April 2022
  • Accept Date: 14 November 2022

Share

How to cite

Statistics