سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی و جهان‌شهر شدن تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد

2 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران

چکیده

کلان‌شهرهای امروزی سند راهبردی ویژه‌ای برای بین‌المللی‌ شدن و ارتباطات فراملی با سازمان‌های مختلف دارند. شهر تهران به‌عنوان پایتخت ایران و یکی از شهرهای بزرگ و مدرن خاورمیانه، می‌تواند محور و مرکز تعاملات بین‌المللی کشور و قطب منطقه خاورمیانه باشد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل اسناد فرادستی ارتباطات بین‌المللی شهر تهران در مورد تبدیل این کلان‌شهر به مرکزی منطقه‌ای و بین‌المللی، در رابطه با فعالیت سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی، بر مبنای الگوی جهان‌شهر شدن تهران است. پرسش‌های اصلی پژوهش عبارت‌اند از: 1. مزیت اصلی فعالیت سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی در کلان‌شهر تهران چیست؟ و  2. افزایش این فعالیت‌ها چگونه بر توسعه شهری در تهران تأثیر خواهند داشت؟ برای پاسخگویی به این پرسش‌ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده می‌شود تا با بررسی و تشریح اسناد فرادستی مربوط به ارتباطات بین‌المللی شهر تهران، نقش تعاملات سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی در خصوص بین‌المللی ‌شدن تهران و تبدیل شدن آن به جهان‌شهر واکاوی شود. در فرضیه پژوهش استدلال می‌شود که فعالیت این سازمان‌ها با افزایش مراوده­ های بین‌المللی شهر تهران، سپس ارتباطات تعاملی بین ایران و سایر کنشگران منطقه‌ای و بین‌المللی سبب افزایش نفوذ کشور در نظام بین‌المللی خواهد شد. نگارندگان در دستاورد پژوهشی خود، رابطه بین فعالیت سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی در شهر تهران را از راه کمک به ارتقای سطح مراوده ­های بین‌المللی تهران در سطوح منطقه‌ای و جهانی، و گسترش نفوذ برون‌مرزی جمهوری اسلامی تبیین می‌کنند. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

International Non-Governmental Organizations and Tehran’s Path to Becoming a Global City

نویسندگان [English]

  • Arash Beidollahkhani 1
  • Majid Hosseini 2
1 Assistant Professor, Faculty of Law & Political Science, Ferdowsi University of Mashhad, Iran
2 Assistant Professor, Faculty of Law & Political Science, University of Tehran, Iran
چکیده [English]

Expanding the external relations of a capital city will create opportunities for a country to internationalize and take advantage of the interactions with the state and non-state actors in the international system. Global cities today are the centers for the spread of different cultural and economic ideas; and they can  promote specific brands and  positive images of the countries to which they belong. The presence of non-governmental organizations (NGOs) in the big cities would help the international diffusion  of the unique brand of that city. A non-governmental organization, which has no definite history of origin, is a concept that cannot be defined precisely, accurately, and comprehensively. Nevertheless, the undeniable fact is that the growth of these organizations and the gradual expansion of their role have been indicators of globalization. NGOs are increasingly becoming involved in providing assistance to governments to find solutions to  many problems ranging from economic decline to the rising threats to public health and other issues regarding socio-economic development at all levels.  It is assumed that the presence of international organizations in major cities can help countries to become more international. Today, a metropolis must have its own strategic document for internationalization aimed at encouraging transnational communication with different organizations. Tehran, as the capital of Iran and one of the largest and most modern cities in the Middle East, can be the center of international interactions between Iran and other countries; and considering its geostrategic location, it could eventually be the hub of the Middle East.
The main purpose of this study is to analyze the consequences of the expansion of the activities of international non-governmental organizations in Tehran for the transformation of this metropolis into a regional and international center. The key research questions are as follows: 1. What are the main advantages and disadvantages of encouraging more activities of international non-governmental organizations in the metropolis of Tehran?  2. How will the increase in these activities affect urban development in Tehran? To answer these questions, the method of qualitative content analysis is used to examine and explain the official documents related to Tehran’s international relations, the effects of interactions of international non-governmental organizations in the internationalization of the city of Tehran.  The research hypothesis illustrates the authors’ assertion that the activities of the international NGOs will increase Iran’s influence in the international system by facilitating international relations of Tehran at regional and global levels, and even the country’s bilateral and multilateral relations with other actors.
There were attempts to formulate and adopt a flexible and forward-looking strategy for the urban development of  Tehran based on dynamic documents, which would take into account changing environmental and social conditions of the city, particularly the rapid growth rate of the population. Urban development documents in Iran before and after the 1979 Islamic Revolution have repeatedly emphasized the internationalization of Tehran through the presence and activities of international organizations. Farmanfarmaian Urban Development Plan (FUDP) was one of the first urban plans in Tehran, which was approved in 1966. For the most part, FUDP recommended  policies to regulate land-use in Tehran, elucidated some aspects of the internationalization of Abbasabad hills, and also determined the appropriate location of the international airport in Tehran. Pahlavi’s Shahestan plan was another pre-revolution attempt at city development in Iran and was meant to provide the groundwork for the globalization plan of Tehran which was the first such plan in the entire Middle East region. The first post-revolution urban development plan in Iran was approved in 2007. The long-term vision plan of Tehran municipality was designed in line with the country's 20-year Vision 2025 document, and aimed at turning Tehran into a global city by promoting activities of regional and international scope. The most important aspects of internationalization of this urban development plan of Tehran include: 1. Transforming Tehran into an information city (Iran's gateway to the information age); 2. Turning Tehran into a smart and global city with increasing share of modern economy; 3. Providing space, infrastructure and necessary communications in Tehran to promote the viability and activity of the city globally and regionally.
The city planners are aware that they must act swiftly to provide the basic services for the residents, and thus they are advised to rely on collaborations with the influential NGOs to confront the  common health, environmental and socio-economic crises, and more urgently deal with the adverse  impacts of climate change through formal and informal interactions. According to the vision document, by 2025 Tehran will be in a situation where 50% of its GDP will be allocated to knowledge-based economic activities. Tehran's advantages for internationalization include: 1. It has good infrastructure;     2. The city enjoys a valuable geostrategic location because Iran can be the center of regional activities for international organizations in the Middle East and the Persian Gulf; 3. Tehran can also act as a gateway for such activities in Southwest Asia and Central Asia; 4. Tehran is located in a country with relative stable and secure environment for the activities of these organizations in a region where many countries are subjected to internal security threats, wars and terrorism. In contrast, the disadvantages of internationalization of Tehran by relying on the NGOs activities are as follows: 1. The poor communication between Tehran and specialized UN agencies and other international organizations; 2. Lack of sufficient attention to scientific research in the field of international NGOs; 3. Weakness of local governments’ specific laws and regulations for urban diplomacy and international relations of Tehran; 4. Lack of national understanding and consensus about Tehran’s collaboration with international NGOs; 5. the clash between ideological orientation of the Islamic Republic and the capitalist value system; 6. Anti-Iran  sanctions aimed at its economic- political isolation. In their research findings, the authors explain the relationship between the activities of international non-governmental organizations in Tehran by helping to improve the level of Tehran's international relations at the regional and global levels, and expanding the Islamic Republic's foreign influence.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Tehran
  • NGOs
  • Non-Governmental
  • Internationalization
  • Mega City
  1.  

    1. اسمیت، دیوید. (1384) شهرهای جهان سومی در چشم‌انداز جهانی: اقتصاد سیاسی شهرنشینی ناموزون، ترجمه محمدعلی موسوی. تهران: شهر و خانه.
    2. امانی، محمد. (1390) «نقش سازمان‌های بین‌المللی در جایگاه جهانی جدید کلان‌شهرها،» دانش شهر (مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران). شماره 31. در: https://novinshahrsaz.ir (20 مهر 1400).
    3. ایمانی جاجرمی، حسین. (1381) مدیریت شهری پایدار. تهران: انتشارات سازمان شهرداری‌های کشور،
    4. بهزادفر، مصطفی. (1386) هویت شهر: نگاهی به هویت شهر تهران. تهران: نشر شهر.
    5. شهرداری تهران (1388، آذر 11) برنامه پنج‌ساله شهرداری تهران، 1392-1388. مصوبه 12 خرداد 1388، شماره صدور (ابلاغ): 160/1333/13281. در: http://laws.tehran.ir/Law/TreeText/5498 (20 مهر 1400).
    6. پورموسوی، سید موسی؛ مرتضی قورچی، قهرمان رستمی. (1390) «تبیین ژئوپلیتیکی کلان‌شهرهای جهانی، تأملی بر تفاوت‌یابی مفهومی شهر جهانی و جهان‌شهر،» فصلنامه ژئوپلیتیک، 7، 1: 69-41،
      DOR: 20.1001.1.17354331.1390.7.21.2.3>>.
    7. توحیدفام، محمد؛ شهاب دلیلی. (1395، تابستان) «جهانی شدن شهرها و جهان محلی شدن دیپلماسی (مطالعه موردی: دیپلماسی شهری)،" فصلنامه سیاست، 46، 2: 321-303، <DOI:22059/jpq.2016.57933>.
    8. سعیدی، محمدرضا. (1382، تابستان) «مشارکت سازمان‌های غیردولتی در برنامه‌های میان‌مدت توسعه در ایران،» نامه پژوهش فرهنگی، 6: 150- 129. در: https://www.noormags.ir/view/en/articlepage/4049/147/text (28 مهر 1400)
    1. سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران. (1396) سالنامه آماری شهر تهران. در: https://tmicto.tehran.ir/Portals/0/Document/Amarname/NEW_PDF/AmarShahr/96-TehranStatisticalYearBook.pdf (20 مهر 1400).
    2. شفیعی، نوذر. (1381) سازمان‌های غیردولتی و جهانی شدن (بررسی نقش سازمان‌های غیردولتی در فرایند جهانی شدن)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران.
    3. شهبازی، داریوش. (1390) برگ‌هایی از تاریخ تهران. تهران: نشر ثالث.
    4. صبوری، منیژه؛ فاطمه کدخدا. (1385) سازمان‌های غیردولتی و حقوق بشر. تهران: انتشارات سخن‌گستر.
    5. طباطبایی‌نژاد، سید علی. (1386) ایران و سازمان‌های بین‌المللی در هزاره سوم. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
    6. عاملی، سعیدرضا؛ ربابه میرغیاثی. (1388) شهر جهانی تهران. تهران: آوای قلم.
    7. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. (1389) قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران. در: https://rc.majlis.ir/fa/law/show/790196 (21 مهر 1400).
    8. قورچی، مرتضی. (1391) تبیین شکل‌گیری شهرهای جهانی با تأکید بر پیشنهاد راهبرد جهان‌شهر شدن تهران، پایان‌نامه دکترا در جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
    9. قورچی، مرتضی و محمد امانی. (1388) «دیپلماسی شهری در فرایند جهانی شدن،» مجله دانش شهر (مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران)، شماره7. در: https://rpc.tehran.ir/Default.aspx?tabid=93 (21 مهر 1400).
    10. گلشن‌پژوه، محمود رضا. (1385) راهنمای سازمان‌های غیردولتی. تهران: موسسه مطالعات ابرار معاصر تهران.
    11. محمدی، محمد. (1383، بهار و تابستان) «تعاریف و طبقه‌بندی (NGOs): سازمان‌های غیردولتی،» مطالعات مدیریت بهبود و تحول، 42-41: 264- 247. در: https://jmsd.atu.ac.ir/article_4772.html (21 مهر 1400).
    12. محمدی، علیرضا. (1389، پاییز) «کارکردهای اقتصادی شهرهای جهانی: با تأکید بر خدمات پیشرفته پشتیبان تولید،» اقتصاد شهر، 7: 25-8 . در: https://www.noormags.ir/view/fa/magazine /number/32993 (21 مهر 1400).
    13. مدنی‌پور، علی؛ حمید زرآزوند. (1381) تهران، ظهور یک کلان‌شهر. تهران: شرکت پردازش و برنامه‌ریزی شهری.
    14. مرکز آمار ایران. (1395) «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۵،» درگاه ملی آمار. در: https://www.amar.org.ir/ (27 مهر 1400).
    15. مرکز مطالعات شورای شهر تهران. (1391) سند چشم‌انداز و جهت‌گیری‌های راهبردی کلان‌شهر تهران در افق 1404. تهران: مرکز مطالعات شورای شهر تهران.
    16. مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران. (1386) سند طرح جامع شهر تهران. تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهری.
    17. موسی‌زاده، رضا. (1389) سازمان‌های بین‌المللی. تهران: میزان.
    18. نصر، حسین؛ و دیگران. (1388) تهران: جغرافیا، تاریخ، فرهنگ. تهران: نشر کتاب مرجع.

     

    1. Acuto, Michele. (2012, November 23) “Urban Diplomacy, Local Leaders, Global Challenges,” Open Canada Online Magazine (opencanada.org). Available at: https://opencanada.org/urban-diplomacy (Accessed 20 October 2021).
    2. Ahmed, Shamima. (2006) NGOs in International Politics. Sterling, VA: Kumarian Press.
    3. Alesani, Daniele; and Eduardo Missoni. (2013) Management of International Institutions and NGOs: Frameworks, Practices and Challenges. New York: Routledge
    4. Betsill, Michele M.; and Elisabeth Corell. (2001) “NGO Influence in International Environmental Negotiations: A Framework for Analysis,” Global Environmental Politics 1, 4: 65-85, <DOI:10.1162/ 152638001317146372>.
    5. Buxton, Charles. (2009) “NGO Networks in Central Asia and Global Civil Society: Potentials and Limitations,” Central Asian Survey, 28: 1, 43-58, .
    6. Chakravarty, Dwarka, et al. (2021). Global Cities: A Multi-disciplinary Review and Research Agenda,” Journal of World Business 56, 3: 101-182, .
    7. Clark, Ann Marie. (1995) “Non-Governmental Organizations and their Influence on International Society,” Journal of International Affairs 48, 2: 507-525. Available at: http://www.jstor.org/stable/24357601 (Accessed 20 October 2021).
    8. Ghere, Richard; and George Frederickson. (2012) NGO Leadership and Human Rights. Sterling, VA: Kumarian Press.
    9. Haddad, Nichols. (2020). “When Global Becomes Municipal: US Cities Localizing Unratified International Human Rights Law,” European Journal of International Law 31, 4: 1379-1399, <DOI:10.1093/ejil/chaa082>.
    10. Hercus, Courtney. (2013) “Peacebuilding and NGOs: State–Civil Society Interactions,” Journal of Policing, Intelligence and Counter Terrorism 8, 1: 89-91, .
    11. Karns, Margaret P. (2009) International Organizations: The Politics and Processes of Global Governance. Boulder, CO: Lynne Rienner Publishers.
    12. Lewis, David. (2014) Non-Governmental Organizations, Management and Development. London: Routledge.
    13. Lindborg, Nancy. (1992) “Non-Governmental Organizations: Their Past, Present and Future Role in International Environmental Negotiations,” in Lawrence Susskind, Eric Dolan and J. William Breslin, eds. International Environmental Treaty Making. Cambridge, MA: Program on Negotiation, Harvard Law School, 1–25.
    14. Logister, Louis. (2007) “Global Governance and Civil Society. Some Reflections on NGO Legitimacy,” Journal of Global Ethics 3, 2: 165-179, .
    15. Marcussen, Henrik Secher. (1996) “NGOs, the State and Civil Society,” Review of African Political Economy 23, 69: 405-423, .
    16. Papisca, Antonio. (2008) “International Law and Human Rights as a Legal Basis for the International Involvement of Local Governments,” in Arne Musch, et al., eds. City Diplomacy: the Role of Local Governments in Conflict Prevention, Peace-building and Post-conflict Reconstruction. The Hague: VNG International, 27-26. Available at: https://www.uclg. org/ sites/ default/ files/ City_Diplomacy_research_book_English_01.pdf (Accessed 2 July 2020).
    17. Sizoo, Alexandra; and Arne Musch. (2008) “City Diplomacy the Role of Local Governments in Conflict Prevention, Peace building and Post-Conflict Reconstruction,” in Arne Musch, et al., eds. City Diplomacy: the Role of Local Governments in Conflict Prevention, Peace-building and Post-conflict Reconstruction. The Hague: VNG International, 7-26. Available at: https://www.uclg.org/sites/default/files/City_Diplomacy_research_book_English_01.pdf (Accessed on 12 December 2018)
    18. Taylor, P. J. (2004b) World City Networks: A Global Urban Analysis. London: Routledge.
    19. Taylor, Peter, J. (2004a) “The New Geography of Global Civil Society: NGOs in the World City Network,” Globalizations 1, 2: 265-277, .
    20. Vakil, Anna C. (1997) “Confronting the Classification Problem: Toward a Taxonomy of NGOs,” World Development 25, 12: 2057-2070, <DOI:10.1016/S0305-750X(97)00098-3>.
    21. Van Hemert, Chris. (2008) “A Case Study in City Diplomacy, the Municipal Alliance for Peace in the Middle East,” in Arne Musch, et al., eds. City Diplomacy: the Role of Local Governments in Conflict Prevention, Peace-building and Post-conflict Reconstruction. The Hague: VNG International, 165-190. Available at: https://www.uclg.org/sites/ default/files/City_ Diplomacy_research_book_English_01.pdf (Accessed 10 November 2019).
    22. Vig, Norman J.; and Regina S. Axelrod. (1999)The Global Environment: Institutions, Law and Policy. London: CQ Press.
    23. Willetts, Peter. (2012, July 18) "What is a Non-Governmental Organization?” UNESCO Encyclopedia of Life Support Systems. London: City University London. Available at: http://www.eolss.net/Sample-Chapters/C14/E1-44-03-07.pdf (Accessed 7 December 2020)