برندسازی و بازاریابی سیاسی؛ الگویی جدید برای توسعۀ ارتباطات سیاسی مشارکتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم سیاسی دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

2 دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

چکیده

امروزه تصویر و دلالت‌های ضمنی متضمن آن، ذهنیت و به‌طور کلی برچسب خوشایند، یکی از اهداف اساسی هر سازمان، شخص یا حرفه‌ای است. به‌طور کلی، تبلیغات سیاسی و مدیریت تصویر سیاسی یکی از اصول اساسی دموکراسی‌های رایج و مدرن بوده است. طرح‌ریزی تصویری عمومی، نیاز به کنترل دقیق اطلاعات دارد. مفهوم برندسازی در بازاریابی که به معنای عمومی برچسب‌خوردن کالا و شناخته‌شدن محصول تولیدی توسط آن برند است، نیز بر اساس همین معانی وارد چرخۀ علوم سیاسی و متعاقباً بازاریابی سیاسی- انتخاباتی شده است. تمرکز اصلی این مقاله نیز تشریح تغییر الگوی ارتباطات سیاسی با استفاده از مفهوم‌سازی برندسازی و بازاریابی سیاسی است. بر همین اساس، این مقاله ضمن توضیح این دو مفهوم، بر این امر تأکید می‌کند که این دو مفهوم معنایی جدید از سیاست تولید می‌کند که سبب تغییر الگوهای قدیمی ارتباطات سیاسی سخت‌افزاری و گسترش مشارکت می‌شود. در واقع، خروجی اساسی برندسازی و بازاریابی سیاسی، تولید و گسترش معنای مشارکتی سیاست در جوامع مدنی است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Branding and political marketing; a new model for the development of participatory political communication

نویسندگان [English]

  • Majid Hosseini 1
  • Arash Beidollahkhani 2
1 Assistant Professor, Political Science, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran
2 PhD Student of Political Science, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]

Nowadays, one of the main goals of each organization, person or profession is having a good image and implications associated with it, intelligence and basically a good brand. Generally, political advertising and image management or management of political image has been one of the fundamental principles for democracy and modern society. Planning of public image needs a careful control of information. The concept of branding in marketing means labeling of a product and its recognition. The same meaning extends to political science and political and electoral marketing. This paper aims to examine the changing patterns of political communication through conceptualization of political branding and marketing. Also this paper explains the concept of branding and political branding and the change in meaning of politics. Basically, political branding is the changing pattern of political participation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Brand
  • Branding
  • Communications
  • Participation
  • political marketing
الف- منابع فارسی:
1-       تامپسون، جان، (1380) رسانه ها و مدرنیته، ترجمه مسعود اوحدی، تهران: انتشارات سروش
2-       خاشعی، وحید و مراد امام زاده، جعفر(1389) ارتباطات سیاسی؛ درآمدی نظری بر مبادی ارتباطاتی قدرت نرم، رسانه، تابستان، شمارۀ 82، صص 44-21.
3-       خیری، بهرام و عباسعلی زاده، منصوره(1387) بازاریابی سیاسی؛ پیش به سوی سازمانهای سیاسی بازار محور، مدیریت فرهنگ سازمانی، سال ششم، شمارۀ هجدهم، پاییز و زمستان، صص 178-167.
4-       خیری، بهرام، قلی پور سنگلجی، پویا (1391)بازاریابی سیاسی، مفهوم ، اهداف، ابزارها، راهبرد، سال پنجم، شمارۀ هشتم، پاییز، صص120-99.
5-       رزاقی، افشین(1385) نظریه های ارتباطات اجتماعی، تهران: نشر آسیم
6-       علوی، پرویز(1386) ارتباطات سیاسی، تهران: نشرعلوم نوین
 
ب: منابع انگلیسی:
 
1-       Aaker, Jennifer L. 1997. “Dimensions of brand personality.” Journal of Marketing Research 34pp:347-356.
2-       Adolphsen, Manuel(2009)Branding in Election Campaigns, Just a Buzzword or a New quality of political Communication? MSc Dissertation at the LSE, Department of Media and Communications.
3-       Ahmed, Mirza Ashfaq, Lodhi, Suleman and Mirza Naveed Shahzd(2011) political Brand: trusting a candidate in the age of mistrust, Journal of Business and Retail Management Research (JBRMR) Vol.5, Issue,2, April.pp:131-141.
4-       Arvidsson, Adam(2005) Brands, A critical Perspective, Journal of Consumer Culture, Vol 5(2)pp: 235–258.
5-       Barberio ,Richard &  Lowe, Brian(2006).Branding: Presidential politics and crafted political communications. Paper presented at the annual meeting of the American Political Science Association, Philadelphia, August 31. Accessed June 7, 2008 at http://www.allacademic.com/ meta/ p151871_index.html
6-       Bennett, Lance (2012)The Personalization  of Politics: Political Identity, Social Media, and  Changing  Patterns of  Participation, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science November 2012 vol. 644 no. 1 ,pp:20-39.
7-       Blackett, Tom (2003). What is a brand? In R. Clifton & J. Simmons (Eds.), Brands and Branding(13-25).  London: The Economist.
8-       Calfano, Brian.R (2010) The Power of Brand: Beyond Interest Group Influence in U.S state Abortion Politics, State Politics and Policy Quarterly, Vol. 10, No. 3 (Fall 2010): pp. 227–247
9-       Chiu, Belinda H.Y ( 2007) “Brand USA: Democratic propaganda in the third social space.” The Whitehead Journal of Diplomacy and International Relations Summer/Fall: 131-143.
10-    Guzman, Francisco and Vicenta Sierra (2009) “A political candidate’s brand image scale: Are political candidate’s brands?” Journal of Brand Management 17(3): 207-217
11-    Henneberg, Stephan, Scammell, Margaret and Nicholas O’shaughneesy (2009)Political marketing management and theories of democracy, Marketing theory, Vol.9, No.2, pp: 165-188.
12-    Kavanagh, D. (1995) Election Campaigning: The New Marketing of Politics. Oxford: Blackwell
13-    Lambin, Jean-Jacques (2007) Market - driven management: Strategic and operational marketing.  Basingstoke: Palgrave.
14-    Lott, John.R(1986) Brand names and barriers to entry in Political markets, Public choice, Vol 51, pp:87-92
15-    McGirt, Ellen (2008, April). The brand called Obama. Fast Company, 124, 84-92
16-    Marland, Alex (2013) What is a political brand?: Justin Trudeau and the theory of political branding, Paper presented at the 2013 annual meetings of the Canadian Communication Association and the  Canadian Political Science Association.
17-    Marsh, David, Paul‘t Hart and Karen Tindall (2010) “Celebrity politics: The politics of late modernity.” Political Studies Review 8(3): 322-340
18-    Needham, Catherine (2005). Brand leaders: Clinton, Blair and the limitations of the permanent campaign. Political Studies, 53(2), 343-361.
19-    Needham, C. (2006) ‘Brands and Political Loyalty’, Brand Management13 (3) Pp: 178–87.
20-    Osuagwu, Linus, (2008) "Political marketing: conceptualisation, dimensions and research agenda", Marketing Intelligence & Planning, Vol. 26 Issue:7, pp.793 – 810
21-    O’Shaughnessy, J (2000) ‘Treating the Nation as a Brand: Some Neglected Issues’, Journal of Macromarketing 20(1) Pp:56- 64.
22-    Pike, Andy (2009) Geographies of brands and branding, Progress in Human Geography33 (5) (2009) pp. 619–645.
23-     Pipes, Marcus, Govan, Jan and Colin Jevons(2010)The duality of political brand equity, European Journal of Marketing , Vol.44, No.3/4. Pp:496-514
24-    Ritzer, G. (1993) The McDonaldization of Society. Thousand Oaks, CA: Pine Forge Press
25-    Scammell, Margaret (2007)Political Brands and Consumer Citizens: The Rebranding of Tony Blair, he ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, May 2007 vol. 611 no. 1 , Pp: 176-192.
26-    Scammell, Margaret & Langer, Ana I.(2006). Political advertisement: why is it so boring? Media, Culture, and Society, 28(5), 763-784.
27-    Smith, Gareth and Alan French (2009) The political Brand: A Consumer Perspective, Marketing theory,Vol.9(2) pp: 209-226.
28-    Van Ham, P. (2001) ‘The Rise of the Brand State’, Foreign Affairs (September/October): 2–6.