نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد علوم سیاسی دانشکدۀ معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع)
2 دانشجوی دکتری دانشکدۀ معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع)
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Two opposing cultural arenas contrast with each other during Imam Ali’s government. On the one hand, there is popular culture and therefore the political culture of jahiliyyah (ignorance) which has been reproduced in the period of caliphs before Imam Ali (pbuh), and still deeply roots itself in the soul of some Muslims of early Islam.On the other end of the opposition, there is the true political culture from Imam Ali’s perspective, which is known to berooted in “acquiring knowledge” and “gaining determination”.In answer to the important question about Imam Ali’s picture of Islamic political culture, it could be said that he tried to emphasize the role of wisdom and its epistemic necessities, strengthen determination and its ideological requirements, and furthermore wipe out the political culture of jahiliyyah as an obstacle to ideal political movements. Therefore, taking into account the role of culture in political actions, Imam Ali implemented fundamental reforms in the arena of political culture to direct Muslims and their political behavior to the correct path. In this research, a descriptive-analytical method was used to identity the essential dimensions shaping the ideal political culture in Imam Ali’spolicies. Opposing conceptual dichotomies were also used to clearly delineate the two different political cultures.
کلیدواژه‌ها [English]
الف) فارسی و عربی
10. دینوری، احمد بن داوود (1373). الاخبار الطوال، قم: الشریف الرضی.
11. شریف الرضى، محمد بن حسین (1378). نهج‌البلاغه، ترجمۀ شهیدی، چ چهاردهم، تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.
12. عالم، عبدالرحمن (1386). بنیادهای علم سیاست، چ هفدهم، تهران: نشر نی.
13. قیصری، نورالله؛ شکوری، ابوالفضل (1381). «فرهنگ سیاسی: پژوهشی در ساختار و تحولات نظری یک مفهوم»، نامۀ مفید، ش 32.
14. مدرسی، هادی (1431ق). أخلاقیات الامام علی أمیرالمؤمنین علیه السلام، بیروت: دارالعلوم.
15. مطهری، مرتضی (1378). مجموعۀ آثار، تهران: صدرا.
16. مغنیه، محمدجواد (1358). فی ظلال نهج‌البلاغه، چ سوم، بیروت: دارالعلم الملایین.
17. مفید، محمد بن محمد (1376). الارشاد، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
18. نصر بن مزاحم (1404ق). وقعة صفین، قم: مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی.
19. هاشمى خویى، میرزا حبیب‌الله؛ حسن‌زاده آملى، حسن؛ کمرهاى، محمدباقر (1400ق). منهاج البراعة فی شرح نهج‌البلاغة، چ چهارم، تهران: مکتبة الإسلامیة.
20. هیوود، اندرو (1392). سیاست، ترجمۀ عبدالرحمن عالم، چاپ سوم، تهران: نشر نی.
21. یعقوبی، احمد بن اسحاق (بی‌تا). تاریخ الیعقوبی، بیروت: دار صادر، جلد دوم.
ب) خارجی
1- Almond A, Gabriel (1956). “Comparative political Systems”, The Journal of Politics, vol 18, No 3.
2- Almond A, Gabriel; Verba, Sidney (1963). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations, Sage Publications.
3- Gendzel, Glen (1997). “Political Culture: Genealogy of a Concept”, Journal of Interdisciplinary History.
4- Ruttan, Vernon W (1989). “What Happened to Political Development?”, Economic Development Center, University of Minnesota.
5- Wilson w, Richard (2000). “The Many Voices of Political culture: Assessing Different Approaches”, World Politics ,52
)