طی سال های 1387 – 1384 گفتمان حاکم بر سیاست خارجی ایران از «صلح مردم‌سالار اسلامی» به «اصول‌گرایی عدالت‌محور» تغییر کرد. از خصوصیات قابل توجه گفتمان جدید می‌توان به زیر سؤال بردن هنجارهای بین‌المللی، اتخاذ رویکرد تهاجمی نسبت به غرب و به چالش کشیدن سیاست قدرت‌های بزرگ، بازبینی در سیاست‌های ایران بر مبنای اولویت تنظیم روابط بر گسترش روابط و ضرورت تعامل با ملت‌ها و جنبش‌های عدالت‌خواه جهان اشاره کرد. این مقاله در چارچوب مدل پیوستگی «جیمز روزنا» به بررسی علل و عوامل این تغییر در دو سطح تحلیل محیط بین‌الملل و محیط داخلی می‌پردازد و بر آن است که در چارچوب این نظریه، عامل محیط بین‌الملل و عامل فرد (اندیشه‌ها و شخصیت محمود احمدی‌نژاد) بیشتر از سایر عوامل (نقش، حکومت و جامعه) نقش ایفا می‌کنند.
منصوری مقدم, جهانشیر, اسمعیلی, علی. (1390). تحلیلی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از منظر مدل پیوستگی «جیمز روزنا». فصلنامه سیاست, 41(1), 283-300.
MLA
جهانشیر منصوری مقدم; علی اسمعیلی. "تحلیلی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از منظر مدل پیوستگی «جیمز روزنا»". فصلنامه سیاست, 41, 1, 1390, 283-300.
HARVARD
منصوری مقدم, جهانشیر, اسمعیلی, علی. (1390). 'تحلیلی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از منظر مدل پیوستگی «جیمز روزنا»', فصلنامه سیاست, 41(1), pp. 283-300.
VANCOUVER
منصوری مقدم, جهانشیر, اسمعیلی, علی. تحلیلی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از منظر مدل پیوستگی «جیمز روزنا». فصلنامه سیاست, 1390; 41(1): 283-300.
)