ماهیت فلسفه سیاسی در ایران دوره اسلامی

نویسنده

دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

چکیده

فلسفه سیاسی در ایران دوره اسلامی به دو دوره؛میانه و معاصر تقسیم می‌شود. در دوره میانه که به انقلاب مشروطه ختم می شود فلسفه سیاسی به یگانگی با دین تمایل دارد و قواعد تولید تفکر و فلسفه سیاسی، مبتنی بر سلطه متون دینی بوده و اهمیت عقل در توضیح بی تذکر آرای گذشتگان خلاصه می شود و به نوعی فلسفه سیاسی به ارشاد نامه نویسی، سیاست نامه نویسی و شریعت نامه نویسی تبدیل می شود. در عین حال، فلسفه سیاسی تفسیری اقتدار گرایانه به خود می‌گیرد. در دوره دوم به تبعیت از دوره اول به دنبال احیاء مفاهیم سنتی هستند و عقل و اندیشه به دنبال شرح و تفسیر است ولی در عین حال، اقتدار گرایی در آن از بین می‌رود. به عبارت دیگر، در دوره دوم هم در زمینه فلسفه سیاسی و هم در زمینه اقتدار گرایی با نوعی خلأ مواجه هستیم.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

THE NATURE OF POLITICAL PHILOSOPHY IN THE ERA OF ISLAMIC IRAN

نویسنده [English]

  • Aref Barkhordari
چکیده [English]

The history of Iranian political thought during the Islamic era can be divided in 2 parts: middle era and modern era. In the middle era which ended in Mashroota revolution, political thought tended to be united with religion, with the rules of thought –genera being based upon religions tents, and the role of reason being only limited to uncritical exposition of the predecessor’s ideas. As a result the political thought was characterized as authoritative. In the modern era, the restoration of traditional concepts was restarted after an interval, and modern Iranian political thought gave up its authoritative character. This article aims to demonstrate that Iranian political thought during the Islamic era missed its philosophical essence after Farabi.

کلیدواژه‌ها [English]

  • ..
  • ....
  • authoritative character
  • political thought