بررسی جایگاه اصل دعوت در اندیشه اسلامی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

نویسنده

استادیار گروه جغرافیای انسانی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران

چکیده

اصل دعوت در اسلام که به معنای رساندن، تبلیغ و یا ابلاغ پیام وحی و فرامین الهی به همه افراد بشراست؛ جایگاهی رفیع در دیپلماسی اسلام به خود اختصاص داده است. پیامبر اسلام از سال ششم هجرت شروع به اجرایی کردن اصل دعوت با نگاشتن نامه هایی به امپراطوری ها و قدرت های پیرامونی خود کرد. در ایران پس از شکل گیری جمهوری اسلامی یکی از مؤلفه های مهم تأثیرگذار و تقریباً ثابت در تمام نشست های بین المللی، منطقه ای و بیان دیدگاههای رسمی دولت مردان در کشور و یکی از اصول ثابت دستگاه دیپلماسی کشور به شمار می آید. این اصل در ابتدا بوسیله امام خمینی در کتب فقهی خود و پس از شکل گیری جمهوری اسلامی در این دوره بوسیله ایشان تعقیب و بعد از آن بوسیله آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت ایران و در حال حاضر با شدت بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

“DA’WAH PRINCIPLE”AND ITS IMPACT ON FOREIGN POLICY OF THE ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN

نویسنده [English]

  • Bahador Zarei
چکیده [English]

“Da’wah Principle” in Islam _ that means “issuing a summons” or “making an invitation to Islam”, “preaching” and notification of a divine message to all human beings – has a lofty position in Islam’s diplomacy.
The principle be accomplished before “Initial Jihad”. The prophet of Islam execued the principle by letter- writing, inviting the rulers of Byzantine and Persia and other peripheral powers since 6 Hejira. In Iran, after Islamic Revolution, “Da’wah Principle” became one of the most important and effective characteristics, approximately unchangeable, in the whole of international and regional conferences, also in the expressions of statesmen’s perspectives, and one of stable principle of the Diplomacy Department.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Da’wah Principle
  • Imam Khomeini
  • Iran’s diplomacy
  • Islam
  • Koran
  • Preaching