الف) فارسی
آدمیت، فریدون (1323). امیرکبیر و ایران، تهران: پیمان.
---------- (1351). اندیشۀ ترقی و حکومت قانون، تهران: خوارزمی.
آکاریا، آمیتاو و بری بوزان (1389). نظریههای غیرغربی روابط بینالملل: دیدگاههایی دربارة آسیا و فراسوی آن، ترجمۀ علیرضا طیب، تهران: ابرار معاصر.
آقایی، سید داوود (1386). «جایگاه اتحادیۀ اروپا در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران،» سیاست3، 3: 28-1.
ابراهیمی، ستوده و احسان شیخون (1389). «رویکرد اسلامی به روابط بینالملل در مقایسه با رویکردهای لیبرالیستی و رئالیستی»، دانش سیاسی 6، 2.
افتخاری، اصغر (1389). «درک روابط بینالملل: رویکردی قرآنی»، روابط خارجی، 2، 4.
تاج‌بخش، احمد (1373). تاریخ صفویه. شیراز: انتشارات نوید.
حاجی یوسفی، امیرمحمد (1385). «آموزش درس اصول روابط بینالملل در دانشگاه‌های ایران: آسیب‌ها و راهکارها»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، 5.
دهقانی فیروز‌آبادی، سید جلال و مقداد قنبری مزید (1392). «سیر تحول مطالعات نظری روابط بینالملل در ایران،» پژوهشهای سیاست اسلامی1، 4، 38-9.
حائری‌زاده، عبدالهادی (1372). نخستین رویارویی‌های اندیشه‌گران ایرانی با دو رویه تمدن بورژوازی غرب، تهران: امیرکبیر.
روحانی، حسن (1389). «سیاست خارجی و آیندۀ نفت و گاز کشور»، روابط خارجی2، 7، 38-7.
---------- (1391). امنیت ملی و دیپلماسی هستهای، چ سوم، تهران: مرکز مطالعات استراتژیک.
طلوعی، محمود (1377). هفت پادشاه، دو جلد. تهران: علمی.
طوسی، خواجه نظام‌الملک (1369). سیاست‌نامه، به کوشش عباس اقبال. تهران: معاصر.
عسکرخانی، ابومحمد. (1383). رژیم‌های بین‌المللی، تهران: ابرار معاصر.
فروغی، محمدعلی (1390). سیاست‌نامه ذکاء‌الملک، به اهتمام ایرج افشار و هرمز همایون‌پور. تهران: کتاب روشن.
فروغی، محمود (1383). خاطرات، ویراستار حبیب لاجوردی، تهران: کتاب نادر.
مصفا، نسرین (1385). سیری در تحولات آموزشی و پژوهشی در علوم سیاسی و روابط بینالملل، تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
مورگنتا، هانس جی (1372). سیاست میان ملت‌ها، ترجمۀ حمیرا مشیرزاده. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
مهدوی، عبدالرضا هوشنگ (1364). تاریخ روابط خارجی ایران، تهران: امیرکبیر.
واعظی، محمود (1386). «جایگاه تعامل سازنده در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، در الزامات سیاست خارجی توسعه‌گرا، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
ب) لاتین
Ayoob, M. (2002) “Inequality and Theorizing in International Relations: The Case for Subaltern Realism,” International Studies Review 4, 3: 27-48.
Bull, Hedley (1977) Anarchical Society. London: Macmillan.
Carr, E. H. (2001 [1939]) Twenty Years Crisis. New York: Palgrave.
Crawford, Robert (2000) Idealism and Realism in International Relations: Beyond the Discipline. London and New York: Routledge.
Gilpin, R. S. (1987) The Political Economy of International Relations. Princeton NJ: Princeton University Press.
Foran, John (1993) Fragile Resistance: Social Transformation in Iran from 1500 to the Revolution. Boulder, CO: Westview Press.
Hoffman, S. (1977) “An American Social Science: International Relations,” Daedalus 106: 41-60.
Jones, Charles (1998) E.H. Carr and International Relations: A Duty to Lie. Cambridge and New York: Cambridge University Press.
Krasner, Stephen (1976) “State Power and the Structure of International Trade,” World Politics (April): 317-347.
Mearsheimer, John (1994/95) “The False Promise of International Institutions,” International Security 19: 5-49.
Schweller, Randal and David Priess (1997) “A Tale of Two Realisms: Expanding the Institutions Debate,” Mershon International Studies Review 41: 1-32.
Smith, Steve (2002) “The United States and the Discipline of International Relations: “Hegemonic Country, Hegemonic Discipline,” International Studies Review 4, 2: 67-86.
Tickner, A. and O. Wæver (2009) International Relations Scholarship around the World. London and New York: Routledge.
)