انگاره‌ها و ساختار سیاسی مطلوب از منظر استاد مطهری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)

2 دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (ع)

چکیده

در ترسیم نظام سیاسی و محتوای آن همواره سه ساحت از بحث مورد توجه اندیشمندان است: الف) توصیف ساختار موجود و محتوای آن؛ ب) تحلیل ساختار و انگاره‌های مطلوب؛ ج) شیوۀ گذار از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب. مقالۀ حاضر بر آن است که ساختار سیاسی مطلوب و انگاره‌های آن را از منظر استاد مطهری بررسی کند. محوریت شریعت و معارف اسلام در جهت پیشرفت و تعالی انسان و جامعه عمده‌ترین عنصر محتوایی، و تحقق مردم‌سالاری دینی مهم‌ترین مقوله در حوزۀ ساختار سیاسی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و استنباطی تهیه و تدوین شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Ideas and a desirable political structure from the perspective of Motahhari

نویسندگان [English]

  • Mehdi Omidi 1
  • Davood TaghilU 2
1 Imam Khomeini Institute
2 University of Baqerul-ulum
چکیده [English]

In designing the political system and its content, three areas of discussion are of interest to scholars. a. Description of the existing structure and its content b. Structural analysis and desirable ideas c. The method of transition from the present to the desired state. The present paper seeks to study the optimal political structure and its notions from the perspective of Motahhari. The main focus of the Shari'a and the teachings of Islam on the progress and excellence of man and society are the main content element, and the realization of religious populism is the most important issue in the field of political structure. The present study was prepared by descriptive-analytical and inferential method

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political structure
  • Political ideas
  • religious democracy
  • Republic of Islamic
  • Democracy
  1. افلاطون (1380). دورۀ آثار افلاطون، ترجمۀ محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
  2. ارمه، گی (1376). فرهنگ و دموکراسی، ترجمۀ مرتضی ثاقب‌فر، تهران: ققنوس.
  3. پارسانیا، حمید (پاییز و زمستان 1380). «حقیقت و دموکراسی»، کتاب نقد، شماره‌های 20 و 21، ص 89-60.
  4. پایدار، حمید (خرداد 1373). «نقدی  بر نظریۀ حکومت دموکراتیک دینی (پارادوکس اسلام و دموکراسی)»، کیان، ش 19، ص 27-20.
  5. جعفری، محمدتقی (1377). مجموعه مقالات حاکمیت خداوندی، تهران: مجمع جهانی اهل بیت.
  6. حائری یزدی (بی‌تا). مهدی، حکمت و حکومت، بی‌جا.
  7. حسینی خامنه‌ای، سید علی (1390). نرم‌افزار، حدیث ولایت، تهران: مؤسسۀ پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی.
  8. روسو، ژان ژاک (1389). قرارداد اجتماعی، ترجمۀ مرتضی کلانتریان، تهران: آگاه.
  9. طباطبایی، سید محمدحسین (بی‌تا) ، بررسی‌های اسلامی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
  10. الغزالی، ابوحامد (1283ه). فضائح الباطنیّه، بیروت: الدار الغرمیه للطباعه و النشر.
  11. فاستر، مایکل برسفورد؛ و جونز، و.ت (1361). خداوندان اندیشۀ سیاسی، ترجمۀ محمدجواد شیخ‌الاسلامی و علی رامین، تهران: امیرکبیر.
  12. فولادوند، عزت‌الله (بی‌تا). خرد در سیاست، تهران: طرح نو.
  13. کاپلستون، فردریک چارلز (۱۳88-1375). تاریخ فلسفه، ترجمۀ جلال‌الدین مجتبوی، تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی.
  14. کریک، برنارد (1378). دفاع از سیاست، ترجمۀ فرهاد مشتاق صفت، تهران: روز.
  15. الماوردی، علی بن محمد (1405ه 1985م). الاحکام السلطانیه و الولایات الدینیه، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  16. مصباح یزدی، محمد تقی (1391).  پاسخ استاد به جوانان پرسشگر، قم: انتشارات مؤسسۀ امام خمینی(ره).
  17. _____ (1388). نظریۀ سیاسی اسلام، قم: انتشارات مؤسسۀ امام خمینی(ره).
  18. مطهری، مرتضی (1364). پیرامون جمهوری اسلامی، قم: صدرا.
  19. _____(1390). مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران: قم: صدرا.
  20. _____ (1378). یادداشت‌های استاد مطهری، تهران: قم: صدرا.
  21. موسوی خمینی، روح‌الله (1378). ولایت فقیه، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
  22. میراحمدی، منصور (1384). اسلام و دموکراسی مشورتی، تهران: نشر نی.
  23. نانسی، نصرالدین؛ و هرسیج، حسین (1384). پوپر و دموکراسی، اصفهان: مهر قائم.
  24. نصری، عبداللّه (1382)‌، حاصل عمر، سیری در اندیشۀ استاد مطهری، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  25. واعظی، احمد (1378). حکومت دینی (تأملی در اندیشۀ سیاسی اسلام)، قم: مرصاد.
  26. هانتینگتون، ساموئل (1373). موج سوم دموکراسی، ترجمۀ احمد شهسا، تهران: روزنه.
  27. هلد، دیوید (1369). مدل‌های دموکراسی، ترجمۀ عباس مخبر، تهران: روشنگران.