الف) فارسی
1. احتشامی، انوشیروان (1387). سیاست خارجی ایران در دوران سازندگی، ترجمۀ متقی، ا. و پوستین چی، ز، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص 66-65.
3. بهمن، شعیب (1395). «نواوراسیاگرایی و سیاست خارجی روسیه»، فصلنامۀ مطالعات راهبردی جهان اسلام، ش 67، ص 104-75.
4. حسینی، سیده مطهره؛ ابوالحسنی، مریم (1395). «جایگاه ایران در مکاتب فکری سیاست خارجی روسیه»، فصلنامۀ آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 22، ش 93، ص 32 -2.
5. خضرزاده، اسعد (1387). «بررسی عوامل مؤثر بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با روسیه»، قابل دسترسی در:
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8711161368. Accessed on: 21اسفند 1396
6. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1388). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: سمت.
7. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال؛ مرادی، منوچهر (1394). «آمریکا و روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه»، فصلنامۀ آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 21، ش 89، ص 91 -65.
8. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1386). «گفتمان اصول‌گرایی عدالت‌محور در سیاست خارجی دولت احمدی‌نژاد»، دانش سیاسی، دورۀ 3، ش 5، ص 98-67.
9. ----------------- (1390). «واقع‌گرایی نئوکلاسیک و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامۀ سیاست خارجی، دورۀ 25، ش 2، ص 294-275.
10.رضائی، علیرضا؛ ترابی، قاسم (1392). «سیاست خارجی دولت روحانی، تعامل سازنده در چارچوب دولت توسعه‌گرا»، فصلنامۀ تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، ش 15، ص 161 -131.
11. زارعی هدک، معصومه و همکاران (1395). «اوراسیاگرایی روسیه؛ بنیادها، اندیشه‌ها و نتایج و تأثیر آن بر رابطۀ روسیه و ایران»، فصلنامۀ پژوهش‌های روابط بین‌الملل، ش 20، ص 64 -39.
12. سجادپور، محمدکاظم (1388). عنصر بین المللی در روابط ایران و روسیه، در کتاب روابط ایران و روسیه، تهران: مؤسسۀ مطالعات ایران و اوراسیا (ایراس).
13. سلیمی، حسین؛ ابراهیمی، منار (1393). «مبانی نظری و فرانظری و نقد نظریۀ واقع‌گرایی نئوکلاسیک»، فصلنامۀ پژوهش‌های روابط بین‌الملل، دورۀ نخست، ش 17، ص 42 -13.
14. شاد، محمد (1396). ایران در هندسۀ سیاست خارجی روسیه، تهران: ابرار معاصر.
15. شوری، محمود (1394). ایران، روسیه و آیندۀ مسئلۀ سوریه»، فصلنامۀ روابط خارجی، سال هفتم، ش 4، ص 18-13.
16. عطایی، فرهاد؛ شیبانی، اعظم (1390). «زمینه‌های همکاری و رقابت ایران و روسیه در آسیای مرکزی در چارچوب ژئوپلیتیک»، مطالعات اوراسیای مرکزی، دورۀ 4، ش 8 ، ص 151 - 131.
17. فرجی، محمدرضا (1392). «فرایند تحول و تکامل در ساختار بین‌الملل»، فصلنامۀ پارسه، ش 20، ص 112 -89.
18. کرمی، جهانگیر (1389). «روابط ایران و روسیه در سال‌های 1368 تا 1388 : بسترها، عوامل و محدودیت‌ها»، فصلنامۀ مطالعات اوراسیای مرکزی، ش 6 ، ص 136 -11.
19. ---------- (1381). «تحول نگرش روسیه به محیط امنیتی بین‌المللی و تأثیر آن بر روابط با ایران»، مجلۀ سیاست دفاعی، ش 40 و 41، ص 112 -93.
20. کولایی، الهه؛ عابدی، عفیفه (1396). «فراز و فرود روابط ایران و روسیه 2016-1990»، مطالعات روابط بین‌الملل، سال دهم، ش 40، ص 164- 135.
21. کولایی، الهه (1384). «ایران و روسیه در دوران ریاست جمهوری خاتمی»، فصلنامۀ سیاست خارجی، ش 73، ص 152-121.
22. مشیرزاده، حمیرا (1394). تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل، تهران: سمت.
23. نقیب‌زاده، احمد (1383). تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل از وستفالی تا امروز، تهران: نشر نی.
24. نوروزی، نورمحمد؛ رومی، فرشاد (1393). «چشم‌انداز روسی به روابط ایران و روسیه»، پژوهش‌نامۀ ایرانی سیاست بین‌الملل، سال سوم، ص 117 -93.
ب) خارجی
24. Blagov, Sergei. (2017). “Alliance with Syria Tightens Russia’s Ties with Iran, Asia Time, available at: www.atimes.com/article.
26. Dugin, Aleksander (2012). The Fourth Political Theory, Arktos, London.
27. Griffiths, Martin (2007). International Relations Theory for the Twenty-First Century, First published, by Routledge
28. Browning, Christopher (2008). “Reassessing Putin’s Project: Reassessing Putin's Project: Reflections on IR Theory and the West”: 1-28. University of Warwick, UK. Available at: http://dx.doi.org/10.2753/PPC1075- 8216550501, Accessed on: 18 March 2018.
29. Katz, Mark N. (2012). “Russia and Iran”, Middle East Policy, Vol. XIX, No. 3, pp.54-64.
30. Katz, Mark N. (2010). “Russian-Iranian Relations in the Obama Era”, Middle East Policy 12(2): 62-69.
31. Katz, Mark N. (2008). “Russian-Iranian Relations in the Ahmadinejad Era”, Middle East Journal, 62(2): 202-206.
32. Kitchen, Nicholas (2010). “Systemic Pressures and Domestic Ideas: A Neoclassical Realist Model of Grand Strategy Formation”, Review of international studies, 36 (1):117-143
33. Kortunov, A. & Timofeev, I. (2017). “Russian foreign policy: Looking Towards 2018”, Russian International Affairs Council, 1-28. Available at: russiancouncil.ru/en/report36. Accessed on: 23 March 2018.
34. Kozhanov, Nikolay & Shoori, M. (2016). “Iranian and Russian Views on the Situation in the Middle East”, Moscow: Russian International Affairs Council, pp.50-58. Available at: http://russiancouncil.ru/common/upload/RIAC-IRAS-Russia-Iran-Report29-en.pdf
35. Milani,
Mohsen (2016). “Iran and Russia's Uncomfortable Alliance”, Foreign Affairs, Available at: https://www.foreignaffairs.com/articles/iran/2016-08-31/iran-and-russias-uncomfortable-alliance Accessed on: 21 March 2018.
36. Rathbun, Brian (2008). “A Rose by any Other Name: Neoclassical Realism as the Logical and Necessary Extension of Structural Realism”, Security Studies, 17: 294-321.
37. Rose, G. (1998). “Neoclassical Realism and Theories of Foreign Policy”, World Politics, 51(1):144-172.
38. Shaffer, B. (2006). The Islamic Republic of Iran: Is It Really? The Limits of Culture: Islam and Foreign Policy, MIT Press, 2006.
39. Махдиян, Мохамад Х. (2014). История Межгосударственных Отношений Ирана и России (XIX — начало XXI века). Институт востоковедения РАН, Москва.
40. Корнилов А.А., Руми Ф. (2015). “Российско-иранские Отношения в Период Президента М. Ахмадинежада”, Научные ведомости Белгородского государственного университета,7 (204). Вып. 34. - С. 120-124.
41.Концепция Внешней Политики Российской Федерации (2016), Режим доступа: http://www.mid.ru/foreign_policy/news//asset_publisher/cKNonkJE02Bw/content/id/2542248
42. Руми Фаршад, Матвеев А.С.(2016). “Концептуальные Подходы к Изучению Двусторонних Российско-Иранских Связей”, Вестник Томского Государственного Университета, 3.(35). С. 209-216.
)