رابطه نظام اداری و توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (با بهره‌گیری از الگوی نظری جاگورایب)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار علوم سیاسی دانشگاه یزد

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه یزد

چکیده

بدیهی است که هر جامعه‌ای برای دوام و پایداری، انتظام و پیشرفت، رفاه و امنیت خود به حکومت احتیاج دارد و حکومت نیز به سازمان‌ها و نظام اداری کارامد برای تحقق اهداف و رسالتش نیازمند است. ازاین‌رو، در صورت سالم بودن، کارایی و چابکی، نظام اداری می‌تواند بازو و ابزار اجرایی مؤثر و موفقیت‌آمیزی برای تحقق اهداف و سیاست‌های دولت باشد و نقش مهم و اساسی در توسعه و پیشرفت، تأمین رضایت شهروندان و حمایت آنها از نظام سیاسی ایفا کند. این تحقیق رابطة نظام اداری و توسعة سیاسی در جمهوری اسلامی ایران را بدون تأکید بر دورة خاصی، با بهره‌گیری از الگوی نظری جاگورایب، بررسی می‌کند. بنابراین سؤال اصلی آن عبارت است از: «چه رابطه‌ای بین نظام اداری و توسعة سیاسی در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟». فرضیة آن نیز چنین تدوین شده است: «نظام اداری کارامد در جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با تأثیرگذاری بر ثبات، برابری و مشارکت سیاسی موجبات رشد و تحکیم توسعة سیاسیرا فراهم آورد». با این ملاحظات، این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و روش جمع‌آوری داده‌ها نیز  کتابخانه‌ای است. یافته‌های تحقیق نشان داد که رفع آسیب‌ها و تحول در نظام اداری کشور موجب افزایش ظرفیت نظام سیاسی برای پاسخگویی، برابری، ثبات و مشارکت سیاسی و متقابلاً گسترش نهادهای سیاسی و تقویت توان پاسخگویی نظام سیاسی و برابری و ثبات و مشارکت سیاسی در آن موجب سلامت و چابکی و کارامدی نظام اداری خواهد شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Relationship between the Administrative System and Political Development in the Islamic Republic of Iran Iran (Using the Joghurib Theoretical Model)

نویسندگان [English]

  • Mohammad Abedi Ardakani 1
  • Loghman Soltani 2
1
2 Yazd University, Campus of Humanities and Social Sciences, Department of Law and Political Science.
چکیده [English]

It is obvious that every society needs government for its stability and stability, its development and its welfare and security, and the government also needs organizations and an efficient administrative system to fulfill its goals and mission. Therefore, in case of being healthy, efficient and agility, it can be an effective and successful instrument for achieving the goals and objectives of the government and play an important role in the development and advancement of citizens' satisfaction and their support of the political system to play. This research examines the relationship between the administrative system and political development in the Islamic Republic of Iran without emphasis on a particular period. Therefore, its main question is: "What is the relationship between the administrative system and political development in the Islamic Republic of Iran?" Its hypothesis has also been formulated: "An efficient administrative system in the Islamic Republic of Iran can, by influencing stability, equality and political participation, provide for the growth and consolidation of political development." Thus, the subordination of the administrative system and political development interact and interact with each other; the administrative system is the driving and executing engine of the programs of the political system. With these considerations, this research is descriptive-analytical and data collection method is also a library. Findings of the research show that the elimination of injuries and changes in the administrative system of the country increase the capacity of the political system to respond, equality, stability and political participation, and the reciprocal expansion of political institutions, and to strengthen the response of the political system and equality and stability and political participation in it Will lead to the health and agility of the administrative system.

کلیدواژه‌ها [English]

  • administrative system
  • political system
  • political development
  • Islamic Republic of Iran
  1. الف) فارسی

    1. آبروکرومبی، نیکلاس و دیگران (1367). فرهنگ جامعه‌شناسی، ترجمة حسن پویان، تهران: چاپخش.
    2. اشراقی، مرتضی (1390). تحول گفتمان توسعه در جمهوری اسلامی ایران، تهران: وحدت‌بخش.
    3. انصاری، ولی‌الله (1374). کلیات حقوق اداری، تهران: میزان.
    4. برهانی، بهاءالدین (1389). مبانی مدیریت دولتی 1و2، با بهره‌گیری از علوم اداری، اجتماعی، سیاسی، تهران: برآیند پویش.
    5. باقرالموسوی، محسن (1380). مدیریت و نظام اداری از دیدگاه امام علی (ع)، ترجمة حسین سیدی، مشهد: شرکت به‌نشر.
    6. پای، لوسین دبلیو (1385). «جنبه‌های رشد سیاسی: مفهوم رشد سیاسی»، نقل‌شده در: سی. ایچ. داد و دیگران، مراحل و عوامل و موانع رشد سیاسی، ترجمة عزت‌الله فولادوند، تهران: ماهی.
    7. پورعزت، علی‌اصغر (1387). مبانی دانش ادارة دولت و حکومت، تهران: سمت.
    8. تنکابنی، حمید (1388). «ریشه‌یابی و بازشناسی عوامل بازدارندة تحول در نظام دیوان‌سالاری ایران»، رسالة دکتری، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکدة مدیریت و حسابداری.
    9. حبیبی، نادر (1375). فساد اداری (عوامل مؤثر و روش‌های مبارزه)، تهران: ت وثقی.
    10. دلفروز، محمدتقی (1393). دولت و توسعة اقتصادی، اقتصاد سیاسی توسعه در ایران و دولت‌های توسعه‌گرا، تهران: آگاه.
    11. رفیع‌پور، فرامرز (1377). توسعه و تضاد، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    12. رفیق الرحمان، ابوطالب (1384). بهبود عملکرد دولت از طریق اصلاح دستگاه اداری، چشم‌انداز مشارکتی، ترجمه محمد صفار، تهران: انتشارات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.
    13. رمضانی، رضا (1388). «خصوصی‌سازی نمودار اجرای تحقق اصل 144»، نقل‌شده در: ماهنامة دام و کشت و صنعت، ش 115، ص 34 – 32.
    14. ساموئل، هانتینگتون (1370). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علم.
    15. سریع‌القلم، محمود (1381). عقلانیت و آینده توسعةافتگی ایران، چاپ دوم، تهران: انتشارات مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه.
    16. ساندرز، دیوید (1390). الگوهای بی‌ثباتی سیاسی، ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
    17. سیف‌زاده، حسین (1388). پانزده مدل نوسازی، توسعه و دگرگونی سیاسی، تهران: قومس.
    18. عابدی اردکانی، محمد (1381). سنت و نوسازی سیاسی، یزد: بنیاد فرهنگی و پژوهشی ریحانه‌الرسول.
    19. عباس‌زادگان، سید محمد (1383). فساد اداری، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
    20. عسگری ساجدی، محمد (1384). «تأثیر توسعة نهادهای سیاسی بر تحول نظام اداری»، فصلنامة تدبیر، سال شانزدهم، ش 161، ص 48 - 43 .
    21. عیسی‌زاده، سعید (1381). «نقش نظارت‌های مردمی در بهبود حکمرانی»، نقل‌شده در: مجموعه مقالات همایش سلامت نظام اداری، دبیرخانه هیأت عالی نظارت (گردآورنده)، تهران: انتشارات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.
    22. فقیهی، ابوالحسن؛ دانایی‌فرد، حسن (1384). بوروکراسی و توسعه در ایران، تهران: مؤسسة خدماتی فرهنگی رسا.
    23. قلی‌پور، رحمت‌الله (1392). چالش‌های نظام اداری، بررسی موردی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
    24. قوام، عبدالعلی (1370). «تحول اداری و نوسازی سیاسی»، فصلنامه فرآیند مدیریت و توسعه، دورة 5، ش 4، ص 18 – 5.
    25. ----------- (1371). توسعة سیاسی و تحول اداری، تهران: نشر قومس.
    26. ----------- (1372). «تحول در نظام اداری در چهارچوب وابستگی متقابل میان نظام اداری و سیاسی»، مجلة مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی، ش 63، ص 17-10.
    27. --------- (1382). چالش‌های توسعة سیاسی، چ دوم، تهران: قومس.
    28. محمدی لرد، عبدالمحمود (1393). آینده‌پژوهی ثبات سیاسی ایران، تهران: پژوهشکدة مطالعات راهبردی.
    29. مدیرشانه‌چی، محسن (1379). تمرکزگرایی و توسعه‌نیافتگی در ایران معاصر، تهران: مؤسسة خدمات فرهنگی رسا.
    30. مشکینی تهرانی، سیروس (1379). «ویژگی‌های نظام اداری مطلوب در نظام جمهوری اسلامی ایران»، نقل‌شده در: مجموعه مقالات همایش توسعة نظام اداری، شناخت نظام اداری و چگونگی تحول آن، جمعی از اساتید مدیریت (گردآورنده)، تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
    31. مقیمی، سید محمد (1383). «عوامل مؤثر بر کارآفرینی سازمانی در سازمان‌های بخش خدمات اجتماعی و فرهنگی دولتی ایران»، نشریة فرهنگ مدیریت (مدیریت فرهنگ سازمانی، نام جدید)، سال دوم2، ش 7، ص 78-27.
    32. موسی‌زاده، رضا (1383). حقوق اداری، چ ششم، تهران: میزان.
    33. مهدیخانی، علیرضا (1380). مروری اجمالی بر توسعة سیاسی و اقتصادی، تهران: آرون.

    ب) خارجی

    1. Binder, Leonard (1962). Iran: Political Development in a Changing Society, University of Calif Press.