الف) فارسی
1. ایزدی، جهانبخش (1389). دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران (سیاست خارجی، انرژی هسته‌ای)، تهران: مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران.
2. باقری دولت‌آبادی، علی؛ شفیعی، محسن (1393). از هاشمی تا روحانی؛ بررسی سیاست خارجی ایران در پرتو نظریۀ سازه‌انگاری، تهران: تیسا.
3. بهرام‌پور، شعبانعلی (1379) .«درآمدی بر تحلیل گفتمان»، در مجموعه مقالات گفتمان و تحلیل گفتمانی، تهران: فرهنگ گفتمان.
4. تاجیک، محمدرضا (1379). گفتمان و تحلیل گفتمانی، تهران: فرهنگ گفتمان.
5. --------------- (1379). «متن، وانموده و تحلیل گفتمان» ، در مجموعه مقالات گفتمان و تحلیل گفتمانی، تهران: فرهنگ گفتمان.
6. خاتمی، محمد (1379). انسان، ملتقای مشرق جان و غرب عقل (مجموعه سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها)، تهران، مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه.
7. خاتمی، محمد (1380). مردم‌سالاری، تهران: طرح نو.
8. درویشی، فرهاد؛ تازه کند فردی، محمد (1387). «مفهوم منافع ملی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (مطالعۀ موردی دولت خاتمی 1384-1376)»، فصلنامۀ بین‌المللی ژئوپلیتیک، ش 13، صص 136-102.
9. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1384). تحول گفتمانی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: مؤسسۀ انتشاراتی روزنامۀ ایران.
10. سرایی، حسن، فتحی، سروش؛ زارع، زهرا (1387) «روش کیفی در مطالعات اجتماعی با تأکید بر روش تحلیل گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی»، پژوهش‌نامه علوم اجتماعی، ش 3، پاییز، ص 106-83.
11. صدقی، ابوالفضل (1392). سیاست خارجی دولت خاتمی 1376 تا 1384 ، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
12. فلاحی، سارا (1386). «بررسی مقایسه‌ای دیپلماسی هسته‌ای در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد تا پایان قطعنامۀ 1747 شورای امنیت»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، ش 6، ص 110-79.
13. گلشن‌پژوه، محمدرضا (1387). پروندۀ هسته‌ای ایران (4)، رویکردها و نظرها، تهران، انتشارات مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران.
14. مشیرزاده، حمیرا؛ مصباح، احسان (1390). «موضوع اسرائیل در گفتمان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامۀ روابط خارجی، ش 1، بهار 1390، ص 270-245.
15. معنوی، احمد (1387). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در بستر منافع ملی، تهران: مؤسسۀ انتشارات کتاب دانشجو.
16. منوچهری، عباس (1381). نظام سیاسی ایران، تهران: مرکز مطالعات فرهنگی-بین‌المللی.
17. هادیان، ناصر (1389). «برنامۀ هسته‌ای ایران: توانایی قانونمند»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، ش 19، ص 214-179.
18. هانتر، شیرین (1378). "مروری تطبیقی بر سیاست خارجی معاصر ایران"، مجلۀ ایران نامه، ش 69 و 68، ص 728-701.
ب)خارجی
19. Abedin, Mahan (2011). “The Domestic Determinants of Iranian Foreign Policy: Challenges to Consensus” Strategic Analysis, Vol.35, pp. 613-628.
20. Ala, Shah (2000). “The Changing Paradigm of Iranian Foreign Policy under Khatami” Strategic Analysis, Vol. 24, pp. 1629-1653.
21. Bowen Wyn and Matthew Moran (2014). “Iran’s Nuclear Programme: A Case Study in Hedging?”, Contemporary Security Policy, Vol. 35, pp. 26-52.
22. Dueck Colin and Ray Takyeh, (2007). “Iran’s Nuclear Challenge” Political Science Quarterly, Vol. 122, pp.189-205.
23. Izadi, Foad & Hakimeh Saghaye-Biria (2007). “A Discourse Analysis of Elite American Newspapers Editorials; The Case of Iran’s Nuclear Program” Journal of Communication Inquiry, Vol. 31, pp.140-165.
24. Juneau, Thomas (2015). Squandered Opportunity: Neoclassical Realism and Iranian Foreign Policy California, Stanford University Press.
25. Kazemzadeh, Masoud (2017). “Foreign Policy Decision Making in Iran and the Nuclear Program” Comparative Strategy, Vol. 36, pp. 198-214.
26. KhosraviNik, Majid (2015). “Macro and Micro Legitimation in Discourse on Iran’s Nuclear Programme: The Case of Iranian National Newspaper Kayhan” Discourse and Society, Vol. 26, pp.52-73.
28. Moshirzadeh, Homeira (2007). “Discursive Foundations of Iran’s Nuclear Policy”, Security Dialogue, Vol.38, pp.521-543.
29. Moshirzadeh, Homeira (2010). “Domestic Ideational Sources of Iran’s Foreign Policy”, Iranian Review of Foreign Affairs, Vol.1, pp. 154-192.
30. Voorhoeve, J.J.C, Nvan Pam, I. Duyvestyr Generl C. Homan, J. Ramaker, H.M. Vwerrijn Stuart (2012). Advisory Council on International Affairs, No. 20, April 2012.
)