اصلاحات سیاسی و امکان وقوع و تکرارپذیری رخداد اجتماعی دیگر در ایران (با تأکید بر رخداد دوم خرداد)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی واحد تهران- ایران

2 دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی واحد تهران- ایران

چکیده

ایده و امید به تغییر وضع موجود و ایجاد سبک بهتر زیستن از جمله مهم‌ترین مؤلفه‌های شکل‌گیری جنبش اجتماعی است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که در ایران پساانقلاب نیز به‌دلیل تحولات کیفی عرصۀ سیاسی و اجتماعی که در این پژوهش در چارچوب روی کار آمدن رویکرد اصلاحات سیاسی قابل بحث و بررسی است، زمینه را برای افزایش نوعی خودآگاهی عمومی همراه کرد. آغاز مسیر اصلاحات توأمان با تأثیراتی همچون شکل‌گیری سیاست تفاوت، باور به جامعه‌پذیری نوین و بارور شدن فضای انتقاد بود. تأثیراتی که اگرچه با فراز و نشیب‌هایی همراه بود، ولکن توانست در دورۀ بعد از خود تغییراتی مؤثر در حوزۀ اجتماعی پدید آورد. سؤال اصلی که دغدغۀ فکری پژوهشگر را شکل داده، این است که با علم به تأثیرپذیری جامعه از رویکرد اصلاحات در عرصۀ سیاسی، آیا در حال حاضر کشور ایران پقابلیت تکرارپذیری رخداد دیگری همچون رخداد اصلاحی دوم خرداد را در خود دارد؟ در پاسخ به پرسش مذکور، باید گفت که رویکرد اصلاح‌طلبی به‌عنوان چارچوب کلی پژوهش درنظر گرفته شده و در این زاویه به پرسش اصلی پژوهش پاسخ داده شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Political reforms and the possibility of the occurrence and recurrence of another social event in Iran (with emphasis on the second event of June)

نویسندگان [English]

  • Zahra Khavardadi 1
  • mohammad reza tajik 2
1 Master of Science in Political Science, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Associate Professor, Department of Political Science, Faculty of Economics and Political Science, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

The idea and hope of changing the status quo and creating a better lifestyle is one of the most important components of the formation of a social movement. The findings of the study indicate that in post-revolutionary Iran, due to the qualitative developments in the political and social field, which can be discussed in this study in the context of the approach of political reform approach, accompanied the ground for increasing public self-awareness. The beginning of the path of reform was accompanied by influences such as the formation of a policy of difference, a belief in modern socialization, and the fertilization of a space for criticism. The effects, although accompanied by ups and downs, were able to bring about effective changes in the social sphere in the period that followed. This is the main question that has shaped the researcher's intellectual concern It is with the knowledge that the society is affected by the reformist approach in the political arena. Does Iran currently have the potential to repeat another event, such as the reform event of the 2nd of Khordad? In response to the above question; It must be said The reformist approach has been considered as the general framework of the research and in this regard, the main question of the research has been answered.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political Reform
  • Reformism
  • New Social Event
  • Public Self-Awareness
  • Politics of Difference، Critical Space
  1. الف) فارسی

    1. احمدی، بابک (۱۳۷۳). مدرنیته و اندیشۀ انتقادی، تهران: نشر مرکز.
    2. اشرف، احمد (1372). حکومت مذهبی و مردان جدید قدرت در ایران، ترجمۀ عماد افروغ.
    3. بشیریه، حسین (1381). دیباچه‌ای بر جامعه‌شناسی سیاسی ایران (دوران جمهوری اسلامی ایران)، تهران: نگاه معاصر.
    4. بشیریه، حسین (1381). «تحول خودآگاهی‌ها و هویت‌های سیاسی در ایران»، فصلنامۀ مطالعات ملی، سال سوم، ش 11.
    5. بیات، عبدالرسول (۱۳۸۶). فرهنگ واژه‌ها، قم: نشر اندیشه و فرهنگ دینی.
    6. تاجیک، محمدرضا (1379). جامعۀ امن در گفتمان خاتمی، تهران: نشر نی.
    7. -------------- (1383). گفتمان و پاد گفتمان و سیاست، تهران: مؤسسۀ تحقیقات علوم انسانی.
    8. تامپسون، جان (1379). رسانه و نوگرایی، ترجمۀ علی ایثاری، تهران: مؤسسۀ ایران.
    9. جلایی‌پور، حمیدرضا (1389). جامعه‌شناسی جنبش‌های اجتماعی با تأکید بر جنبش اصلاحی دوم خرداد، تهران: طرح نو.
    10. حاضری علی محمد؛ ایران‌نژاد، ابراهیم؛ مهر آیین، مصطفی. «گفتمان اصلاح‌طلبی در ایران پس از انقلاب»، دانشنامه علوم اجتماعی، دوره سوم، ش1.
    11. خزایی، هادی (1397). بررسی امکان یا امتناع تولد سوژه سیاسی در ایران پسا انقلاب، سوژۀ حکومت مندی و مقاومت در ایران، پایان‌نامۀ کارشناس ارشد؛ دانشکدۀ اقتصاد و علوم سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی.
    12. عالم، عبدالرحمن (1376). بنیادهای علم سیاست، تهران: نشر نی .
    13. عباسی سرمدی، مهدی؛ راهبر، مهرنوش (1387). «توسعۀ سیاسی در ایران پس از خرداد 1376»، فصلنامۀ سیاست، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دورۀ 29، ش 2.
    14. عباسی، ولی‌الله (1387). «نقد و بررسی نو اندیشان دینی معاصر در باب احیا گری دینی»، فصلنامۀ اندیشه، سال سوم، ش 10.
    15. غلامرضا کاشی، محمدجواد (1387). جادو گفتار: نظام معانی در انتخابات دوم خرداد، تهران، آینده‌پویان.
    16. ------------------ (1393). «ناسازۀ جامعه و عقلانیت بورکراتیک مدرن»، منتشرشده در ماهنامۀ ایران فردا، ش 7.
    17. ----------------- (1384). نظم و روند تحول گفتار دموکراسی در ایران، تهران: گام نو.
    18. کاستلز، امانوئل (1380). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ، ترجمۀ احمد علیقلیان و دیگران، تهران: طرح نو.
    19. کاظمی، علی (1387). جامعه‌شناسی روشنفکری در ایران، تهران: طرح نو.
    20. گفت‌وگو با دکتر محمد طبیبیان، روزنامۀ ایران، 4 خرداد 1382، ص 9.
    21. مشیرزاده، حمیرا (1381). درآمدی نظری بر جنبش‌های اجتماعی، تهران: پژوهشکدۀ امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی، معاونت پژوهشی.
    22. موسوی بجنوردی، سید محمد. «حکومت  اسلامی و بنای عقلا»، اندیشۀ حکومت. به مناسبت صدمین سال میلاد امام خمینی.
    23. نش، کیت (1387). جامعه‌شناسی سیاسی معاصر:جهانی شدن، سیاست، قدرت، چ پنجم، ترجمۀ محمدتقی دلفروز، تهران: کویر.
    24. نوربخش، یونس؛ سلطانیان، صدیقه (1389). «جهانی شدن و چالش‌های دینی و ملی حاصل از آن»، فصلنامۀ بین‌المللی روابط خارجی، سال دوم، ش 3، ص 71-39.

    ب) لاتین

    1. Turkle , Sherry (1995). http://WWW.Wobby.